Morgen

Morgen ben ik jarig. Ik word dan 35 jaar. Een leeftijd waarvan ik vorig jaar zei: ha, dat wil ik dan wel eens groter vieren.
Dat idee groeide vooral toen ik ook de vrienden van mijn vriend leerde kennen. Een nieuwe groep mensen, met wie ik dat graag samen wilde vieren.

Maar het is Coronacrisis. En dat betekent dat ik weinig kan vieren. Er komen wel een paar mensen (verdeeld over de dag zelf en het weekend), omdat er maar een paar tegelijk mogen zijn. Ik heb er echt maar een paar uitgenodigd.

Ik heb niet het gevoel dat ik bijna jarig ben. Op vragen als 'Wat wil je voor je verjaardag?' heb ik geen antwoord. Ik ben er niet mee bezig. Dat komt door de Coronacrisis, en door Koningsdag. Sinds Koninginnedag is verplaats naar Koningsdag, klopt het voor mijn gevoel niet helemaal meer. Maar dit jaar was er natuurlijk sowieso ook nog eens weinig te merken van Koningsdag.

Het is gek, maar het is even niet anders. Vanavond komt mijn vriend, dus dat is wel leuk. En morgen gaan we naar zijn huis, zodat wat vrienden uit zijn plaats, en mijn ouders, gemakkelijker langs kunnen komen. Ik ben morgen vrij, dat leek me dan wel een goed idee. Zo heb ik tenminste nog een beetje een jarig zijn gevoel.

Wat ook niet helemaal meehelpt is dat mijn HS is teruggekeerd. Ik wist dat dit wel zou gebeuren - het is immers een chronische aandoening - maar toch is het heel vervelend. Ik heb een ontsteking onder mijn oksel, eentje die al een tijdje door aan het komen was en die nu toch wel echt nasty pijn begint te doen.
En nog erger... er is er ook eentje in mijn lies ontstaan. Hier heb ik wel vaker ontstekingen, maar die gaan dan altijd snel weer weg, maar deze voelt alsof hij voor een langere tijd gaat blijven. Ik zei vorig jaar nog regelmatig: 'gelukkig heb ik HS alleen in mijn oksels. Liezen lijkt me nog veel vervelender.'
Dusja.. Urgh. De plek zit precies waar het elastiek zit van mijn ondergoed, dus dat drukt constant op een gevoelige plaats. En ook lopen is pijnlijk.

En ik heb er flink de balen van. Helemaal omdat ik niet eens langer dan een jaar na mijn operatie ontstekingsvrij ben gebleven. Het is veel sneller teruggekomen dan ik had gedacht. Dat zal deels te maken hebben met de hele Coronacrisis.

Eventjes aankijken nog. Hopen dat het minder wordt, en dan toch maar teruggaan naar de dermatoloog. Totaal geen zin in. Geen zin om wéér die troep antibiotica in mijn lichaam te krijgen, of om mogelijk wéér een operatie te krijgen. Urgh...

Om toch positief af te sluiten: mijn nieuwe opdrachtgever is geloof ik erg tevreden met mijn diensten. En ik vind de samenwerking heel prettig.
En ook: mijn vriend is vanavond hier, en dat vind ik heel fijn.