Morgen zonder jou.

En dan vallen er al wat vroege verjaardagskaarten in je bus. Van mensen van wie je dat TOTAAL niet verwacht.
Lieve teksten en goede wensen. Dan gebeurt wat er al dagen zat aan te komen.
Ik breek. Helemaal. De tranen stromen over mijn wangen. Ik denk aan mijn twee voorgaande verjaardagen.
Hoe we 2 jaar geleden samen naar het winkelcentrum gingen. Ik duwde jouw rolstoel. Was best een eind lopen, maar dat deerde niet. Jij genoot zo van die simpele uitstapjes.

We gingen een enorme boekhandel/cadeaushop binnen.
Ik moest je parkeren bij de balie. Waar de mooie sleutelhangers voor het uitkiezen stonden.
Natuurlijk mocht ik niet zien wat je uitzocht. En dus stond ik een stukje verderop toe te kijken hoe jij uit
die rolstoel omhoog klom, om alles goed te kunnen bekijken.

De verkoopsters keken nauwlettend toe. ''Voor mij hoef je niet bang te zijn'', hoorde ik mijn zus tegen ze zeggen, ''Ik kan er niet hard mee weghollen.'' Galgenhumor..Gek mens, sterke vrouw..
Mijn voorliefde voor glimmertjes kennende kreeg ik later de eerste letter van mijn achternaam met steentjes erin. Glimmende dus..

Vorig jaar was anders. Het weer zat niet mee, en het was niet verstandig om met haar naar buiten te gaan.
Ik kreeg geld mee en kocht zelf mijn kadootje. Een tas. Ik heb hem nu elke dag bij me.
Maar via mijn andere zus kwam er wel een kaart. En een e card. Die E card was een kat die steeds achter een klein streepje zonlicht aankroop om daar dan in te gaan liggen. De begeleidende tekst was :'' Omdat jij altijd een stukje zonlicht ziet.'' Ik was er toen al hevig door geroerd. Die tekst had beter voor HAAR kunnen zijn.

Morgen zal ze er voor het eerst niet bij zijn. Niet in levende lijve althans.
Maar wel heel erg in mijn gedachten..
28 sep 2010 - bewerkt op 28 sep 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende