my head hurts

een kerst avondje eten
even denken aan darfour
lekker met die kalkoen rollade en die rosbief
die rijkgevulde groente taart en twee verschillende aardappel prakkies
verdeeld over een tafel, mooi verlicht met kaarsen
heel gezellig allemaal
met reuze gezellige mensen
die ik eigelijk niet ken
die waarschijnlijk ieder jaar weer horen hoe slecht het gaat met deze jongen
volgens mij horen ze nooit dat het goed gaat
en is het voor mij zo moeilijk om ze te vertellen dat ik ook wel okee dingen mee maak

mijn hoofd doet pijn

mijn vader was er niet
en ik miste hem
ja ik miste hem
vreemd eigelijk
ik mis hem nooit zo vaak
en nu was hij er niet
ziek
kan gebeuren
dan wil je niet in de gezelligheid zitten
dan wil je lekekr rust
niet tussen de kakellende kippen zitten
en de gemaakte vrolijkheid
drinken om dat het hoort
nee dan wil je in bed liggen

spontaan begon mijn neus te lopen
mijn hoofd begon te kloppen
koorts zette op
ik miste mijn vader
en solidair werd ik ziek

ik dacht dat het een klein eten was
met alleen de ouders en kinderen
maar de hele schoon familie was er
dat was mij niet verteld
die drukte kan ik niet echt aan
die schelle stemmen
die kan mijn hoofd niet tegelijk aan

we zaten daar
ff een multigangen menu weg te werken
of ik niets moest eten
want het stond er voor
ik kreeg geen hap weg
ja ik had mijn deel vlees en aardappel genomen
de stoofpeertjes ook nog
maar iedereen at nog fijn door
schranste leker weg
ik moest denken aan mijn vader
aan mijn beste vriend
aan die lieve monstertjes
en ik kon niet mee doen

"vind je het niet gezellig met die kaarsen ?"
werd er gevraagd door de vrouw van de oom van mijn schoonbroer
"hmm, ik kan er nu ff niet de gezelligheid in zien"
antwoorde ik
"dan moet je dat maar eens doen, gezellig worden!"
kwam er terug

ik excuseerde me zo snel het kon om een peuk te roken
weg wilde ik
ik kon me alleen bedenken hoe ik mezelf kon verminken
en tegelijkertijd kon ik me niet bedenken dat ik het ooit echt zou doen
ik walgde van alles en iedereen aan tafel
en wilde maar een ding
weg

hoe kon ik eten en gezellig doen
het enige dat mij goed zou doen daar was mijn vader zien
en de pijn voelen van het niet goed kunnen communiceren
maar wel geluk voelen om de liefde in zijn ogen te zien
de onmacht die wij delen om onze liefde te tonen
ik had er naar uit gekeken
en hij was er niet
dat was mijn enige reden daar heen te gaan

mijn zwager vroeg me of ik mee ging klimmen
ik antwoorde eerst negatief, dat het nu niet goed was met me en dat ik dat niet aan kon nu
maar we bleven eve praten
en uit eindelijk toch toegezegd mee te gaan
misschein wel goed uit eindelijk zo'n sport date
doe ik nog eens wat

bij het na gerecht kwam ik met de vader van mijn zwager aan de praat
ik moest moeite doen niet over mijn eigenleed te praten
dus vertelde ik wat ik zoal doe door de weeks
zo deprimerend klonk het niet
hij vond het wel mooi denk ik

naja
mijn hoofd doet pijn
ik maak me zorgen
om veel mensen nu
en ik ben verslagen en ziek aan het worden
wil gewoon in bed liggen
warm tegen iemand aan kruipen en weg schuilen

maar ook deze avond brengt dat niet

ik hoop zo dat jij nog belt
maar dat zal wel niet

liefs ief