my life #1

Ik heb besloten mijn 'levensverhaal' eens neer te schrijven. Ik zal dit in verschillende delen doen en zo snel mogelijk achter elkaar.
Ik doe dit vooral voor mezelf maar reacties zijn altijd welkom natuurlijk.

Beginnen bij het begin lijkt me het best .
Ik werd geboren in 1996, heel schattig klein ros kindje. Ik heb een zus, die ouder is dan ik.
Mijn ouders zagen/zien me heel graag en waren denk ik blij met mijn komst.
Alles verliep perfect. Mijn zus, was heel vaak ziek dus zorgen mijn oma en opa heel vaak en goed voor me, ondertussen dat mijn ouders met mijn zus bezig waren. Hoe ouder ik werd hoe beter het ging. Ik had veel vriendjes op school, had geen achterstand en was perfect gezond.
Ik kwam in de basisschool. Ik bleef elke middag bij mijn oma en opa eten, en werd na school door hen opgevangen omdat mijn ouders moesten werken. Het zat me allemaal mee! Ik moest wel wat beginnen studeren maar meestal zat ik voor op de lessen en hoefde ik helemaal niets te doen om fantastische punten te halen. Bij mijn zus was dit heel anders in de basisschool, zij haalde wel goede punten maar moest ervoor knokken.
Mijn oma en opa (langs papa's kant) stierven op 4maanden tijd. Dit was een superzware klap voor mij, en ook voor mijn ouders. Depressieve momenten staken de kop op. Ik had niemand waartegen ik mijn verdriet kon vertellen, mijn ouders hadden al genoeg problemen zo..
1ste middelbaar, ik wist helemaal niet welke studierichting kiezen en dus kozen mijn ouders voor me: Latijn.
Het eerste jaar viel dit nog goed mee, alhoewel mijn punten wel al een stuk lager lagen dan in de basisschool.
Mijn zus daarentegen, haalde schitterende punten, en met schitterend bedoel ik echt: super.
Ik werd jaloers, begon me dom te voelen. Het ging niet meer vanzelfsprekend. 1ste jaar haalde ik dus nog goede punten, ik slaagde er zelfs in 93% te halen op wiskunde!
Maar dit werd moeilijker en moeilijker om vol te houden. Mijn studiemethode was totaal verkeerd ontwikkeld omdat ik in de basisschool te weinig moest leren.
Ondertussen daalde mijn zelfvertrouwen en gedrag ook zienderogen. Ik voelde me helemaal niet goed in mijn vel, was niet blij met mezelf en vond mezelf nooit goed genoeg. Toen kwam het moment waarop ik niet meer wist wat te doen om me beter te voelen, en sneed ik me voor de eerste keer, ik was toen bijna 13. Begin van veel ellende.

Zo, dit is het eerste deeltje. Misschien een triest einde, maar het zal wel een happy end worden . Hoe ik me nu voel alleszins toch!

big love
xxx