My life

Vandaag voor de 5003082982938023 keer ruzie gehad met mijn moeder.
Ik ben haar zat en ik ben er klaar mee.
Ze verpest mijn leven.
Opvliegers met verschillende buien pff
als ze uit bed komt wat meestal rond een uur of 1 smiddags is...weet ik nooit in wat voor bui ze gestemt is. en ben ik altijd blang. Ouders van vrienden zijn zo anders.. maar ook van niet vrienden mensen die je buiten ziet lopen etc.
Ik snap waarom papa haar verlaten heeft. Papa is ook een hufter maar dat is zaak apart.
Mama voed ons op en verpest de kinderen. Ze steekt ons tegen elkaar op.
Ik heb zoveel emoties en gevoelens door mij heen gaan dat ik mezelf eigelijk zielig vind.
ik stop nooit met denken omdat dat niet voor mij weg gelegd is...zonder mij is mijn familie verloren.
Klinkt hard maar is zo.
Aan tantes ooms etc heb ik ook totaal niets! Ik heb ze voor niets!
Ik ben geen gezellig mens door mijn moeder. Zij is niet gezellig.
Er heerst altijd spanning zegt ze vadnaag ja door jou omdat je zoveel moet leren.
WTF slaat dat nou er op...
De waarheid is dat ik me prima voel...sta er prima bij en heb vandaag hard aan de studie gezeten.
Maarja ga dat haar maar eens vertellen dat domme wijf snapt niet eens wat 1 plus 1 is.
Ze ging vandaag ruzie maken waar haar vriend bij is... en dan neemt ze het mij kwalijk dat ik hem niet zo vaak thuis bij ons wil hebben. Ze is 1zwak brok en ik ben er klaar mee.
Als ik mijn diploma haal heb ik niets! maar dan ook niets aan haar te danken.
En dat weet ze. Daarna ben ik weg.
Soms denk ik ow kut moeilijk weg van mn familie..maar als ik hieraan terug denk.
Er is geen week voorbij gegaan vanaf mijn negende jaar dat ik niet heb moeten huilen. Die dagen zouden eigenlijk dagen moeten zijn van de slappe lach.
Ik kon gister nog met mijn moeder lachen maar vandaag sloeg het weer om.
Morgen zal het wel weer overslaan maar dit maakt mij kapot.
Al mijn vrienden, niemand begrijpt dit, ik vertel het niet maar ze leven zo anders.
Hun ruzies gaan over dat ze stiekem roken of te laat thuis komen ze niet leren...foute vriendjes
Nee ik ben zo verstandig genoeg die last is er niet aan mij.
Door mijn ouders kan ik niet lief hebben.
Ik wil te veel en veel te snel.
Ik mis een groot stuk liefde en die zoek ik overal...als een jongen maar een beetje interesse heeft ga ik al kijken of het boyfriendmaterial is...slaat nergens op. ik vind mezelf hopeloos daarom.
Maar daarentegen vind ik mezelf ook stoer. Dat iik door ga dat ik alleen maar leuke dates heb...die echt leuk zijn dat ik wel de goede eruit pik. Dat ik altijd geld heb. Dat ik in zes vwo zit terwijl iki niet slim ben maar er zo een ben die er veel voor moet doen.
IK weet dat waar ik zo naar verlang...ik niet ga krijgen op korte termijn.
Ik moet de energie en juist datgene wat ik mis inmezelf vinden en vanmezelf houden en mezelf waarderen trots op mezelf zijn. dan kan iemand anders dat van mij...ik ga gw opzoek naar d eperfecte jongen ik weet dat hij er is....om een gezinnetje te stichten dat anders zal zijn dan wat ik heb meegemaakt in mijn leven.
Dat gezinnetje is al helemaal gepictured nu alleen het geluk aan mn zijde vinden.


hopeloos.