my life as manon.
nou daar ben ik dat het meisje dat zich thuis niet lekker in haar vel voeld.
papa aan 't leren voor hoger beroep dan directeur van een zeer moeilijk opvoedbare kinderen school mama is bezig met haar '' franse les '' mijn zus is alleen maar aan 't leren of buiten. en dan ik tja ik vind een jongen leuk maar hij komt uit aruba wordt dat wel een goede relatie zegt mijn moeder dan? ik zeg ja en toen a dat is mijn zus dan een vriendje had uit cuba toen was het toch ook niet erg?! ik ging boos naar boven en heb gehuild toen ik sliep. waarom gunt ze me niets?
de volgende dag kwam ik naar beneden en de preek begon weer hoor!
daar gingen we al ja en met a was 't ook erg want dat ging ook uit door cultuur verschil.
ik kon het niet meer aanhoren en ging naar buiten aangezien ik pas ben gestopt met roken omdat ze erachter kwamen had ik toch sigaretten gekocht maar gelukkig kwamen ze er niet achter vandaag is 't weer een dag de jongen aidan die is aan 't smssen met een meisje in mijn klas ik vroeg hoe hij haar kende maar hij zegt ik ken haar niet.
is dit een ontkennings fase die die '' wannabe mooiboys '' altijd willen hebben?
want ik snap er helemaal niets van.
nu zit ik hier op school in het computer lokaal terwijl wij eigenlijk even huiswerk van bio moeten maken.
aan 't wachten tot hij mij smst maar hij zal 't wel te druk hebben.
is dit hele verhaal nou heel normaaal?
ik ben pas 15 kom op
groetjes mvdn.
mvdn, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende