My name is D I R K (deel 1)

“Dit is echt wel mijn lieflings” zeg ik tegen mijn maatje als ik Somebody to love van de boogie pimps uit de speakers hoor bij de Empire. Ja, daar was het vanavond weer tijd voor gezellig met mijn maatje naar de Empire de club/kroeg die zowat naast ons appartement in Sydney is. Na wat gegeten te hebben van de Thai en wat indrinken in de O’Malley’s is het nu tijd om te scoren in de Empire.

Helaas valt de avond net zoals de vorige op het gebied : MANNEN erg tegen. Mijn maatje krijgt aandacht genoeg. Logisch want hij ziet er niet verkeerd uit zeker niet als je hem gaat vergelijken met de mannen die hier rondlopen. Stomme dronken Ieren, lelijke engelse kerels die helemaal verbrandt zijn en toch nog wit met zo’n rossige haarkleur. (Nee ik geloof niet dat David Beckham en Robbie Williams Engels zijn) om over de Duitsers en Amerikanen maar te zwijgen.

”Ik word pot Maatje!” Knoxville duwt nog een Wildturkey Cola in mijn hand en zegt dat hij dat wel gezellig vind, samen op vrouwen jacht. “We kunnen ook wedstrijdje doen wie er als eerste uitgeknikkerd word” Zegt hij dan met een grote glimlach.

De laatste tijd gebeurt dat nogal eens. Dan weer omdat één van ons tegen iemand aan loopt, of omdat we drankjes aan het jatten zijn. Ach altijd is er wel wat in de Empire.
”Nee kom op we gaan achter de vrouwen aan” “Maak eerst werk van die gozer achter je die probeert al heel de avond je aandacht te trekken” Ik wil me omdraaien maar Knoxville houdt me tegen. “Kijk maar als je terug komt van de bar” De hint is duidelijk, zijn glas is leeg. Ik gooi ook mijn drankje even achterover en loop naar de bar. Halverwege draai ik al even om. Er staat een grote jongen ik schat hem rond de 27 jaar, donker haar, hij lacht naar me met een stel pretoogjes.

Ik bestel 2 nieuwe drankjes en loop terug naar mijn maatje die in gesprek is met een vrouwtje. Ik geef hem zijn drankje. En geef de jongen een grote glimlach. Hij verdient het ook echt want hij is de enigste leuke jongen die aanwezig is vanavond. “What’s you’re name?” “Lara, and yours?” Hij zegt zijn naam wel maar ik versta er niks van. Wat maakt mij het ook uit?
Niks.

We kletsen en dansen wat, en er hangt een beetje een spanning tussen ons. Ik heb het prima naar mijn zin met deze jongen. Mijn maatje vermaakt zich ook wel zo te zien. Totdat hij me op mijn rug tikt en me teleurgesteld aankijkt. “What’s up?” “Ik ben der uitgekickt” Dan komt er eigenlijk nog een heel verhaal met iets tegen een barman aangelopen, grote mond enzovoorts. Het zal wel, ik krijg het niet echt helemaal mee. Gelukkig zegt hij dat ik maar moet blijven en dat hij me thuis wel ziet.

Als hij weg is kan ik al mijn aandacht aan die leukerd geven. We kletsen nog wat over van alles en nog wat. Opeens ben ik toch benieuwd hoe hij nou eigenlijk heette. Na 3 verwoede pogingen om zijn naam te zeggen. “Can you please spell that for me?” D I R K . “Goed, Je heet DIRK, en je bent Nederlands” We komen niet meer bij van het lachen. De hele avond hebben we ons best gedaan op ons engels en we hadden gewoon lekker makkelijk slap kunnen lullen in ons eigen taaltje.

Opeens is het nog gezelliger, en we besluiten ergens anders heen te gaan. We lopen richting de GeorgeStreet (hoofdstraat van Sydney) langs het HYDE PARK, daar maken we even een stop. Bij een fontein gaan we even zitten. Ik ben al een klein beetje aangeschoten en roep altijd als we langs die fontein komen dat ik er nog een keer in wil dansen. Ik vertel dit Dirk en die vind het een gezellig idee en we lopen de fontein in, beginnen wat te stoeien. Als er een politie wagen langsgereden komt. Gaan we braaf op de rand van de fontein zitten. Hij kijkt me aan, ik hem en we zoenen…



(binnenkort de rest van het verhaal)
(Oja, en foto's op mijn LL)