{n gedichiej}
tja..
maar weer een gedicht.
er hangt een waas om mij een,
mist,
n hele dikke mist
en kan daar onmogelijk doorheen komen,
hoe hard ik er ook voor vecht,
voor die mist.
ik voel met net n basketballer,
die op de reservebank zit.
ik kijk toe,
toe hoe iedereen het doet,
dit leven.
kijk toe,
hoe iedereen leeft.
ben blij,
maar ook niet echt,
ben verdrietig en down,
maar toch ook weer niet/.
want die mist is zo dik,
zow zwaar.
ik kom daar niet doorheen,
nu niet,
ooit wel?!?
er hangt een waas om me heen,
een dikke mist.
ik leef,
maar toch ook niet,
of maar een heel klein beetje?
ik lach,
maar toch ook niet.
want die mist is zow dik,
zo zwaar,
het lukt met niet om daardoor heen te komen,
om daar door heen te kijken.
en die mist,
die mist is zo dik,
lijkt misschien wel al dikker te worden.
kan ik dit tegenhouden,
maar hoe??!?
-Brenda-
brenda_88, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende