n stempel..

nouw morgen moet ik naar die psychiater toe..gluklig gaat de schoolpedagoog met me meej..maar ik weet niet of ik het wel aankan.om al zijn vragen te beantwoorden..om..alles..ik weet niet of ik het wel aankan om daar heen te gaan.misschien moet ik wel medicijnen..misschien moet ik wel in therapie..als ik medicijen moet dan heb ik het gevoel alsof ik een stempel krijg, dat er toch echt 'iets' is, yah duh er is zeker iets aan de hand, maar voor mij lijkt dat wel een bevestiging te zijn, een bevestiging dat ik ziek ben, dat ik gek ben.en dan kan iedereen wel zeggen dat dat niet zow is, dat ik niet gek en ziek ben, maar zow voelt het WEL.volgens mij kan niemand dat veranderen.gadver, wat ben ik toch een domme doos. dat er nu toch 'echt' iets gaat gebeuren.ja natuurlijk wil ik me beter voelen, graag zelfs..maar aan de andere kant, het is zow vertrouwd, zow vertrouwd om me kut te voelen, zow vertrouwd om in dat 'dal' te zitten..zow vertrouwd om in die zwarte wereld te zitten.om die stemmen te horen.ik weet niet meer wat ik moet doen.volgens de leerlingbegeleidster beslis ik zelf wat ik wil, of ik medicijnen wil, of ik in therapie wil..maar als ik dat niet wil, waarom zouw ik dan morgen naar die psychiater toe gaan?als ik toch niet weet wat ik wil, wat ik moet doen.wrom zouw ik er dan heen gaan?wrom zouw ik me er dan zow druk om maken??ik weet ech niet meer wat ik moet doen.ik weet niet of ik nouw moet gaan.misschien is het verstandig dat ik wel ga,dan stel ik iedereen gerust, is iedereen blij dat ik ga of geweest ben.maja, was next??hoevaak zal ik daar naar toe moeten?hoe vaak ga ik daarheen, hoelang ga ik in therapie als ik in therapie ga?wat houdt die therapie in?wat moet ik dan doen?als ik medicijnen moet, wat voorn?hoelang?hoevaak? en als ik niet ga, wat dan?tis mn eigen keuze..maar ik weet niet wat ik moet doen, het gaat allemaal zow vreselijk snel, het lijkt wel alsof ik het niet meer kan bijbenen.ik kijk maar toe naar alles wat er gebeurd, wat er met mij gaat gebeuren.oftewel, wat moet ik nu doen>??iedereen zegt wel, t valt gerust wel meej, t gaat vast, t lukt wel, t komt allemaal wel weer goed.maar waarom, waarom kan ik dat niet of zow vreselijk moeilijk geloven??waarom kan ik dat niet geloven??wil ik het niet geloven of kan ik het geloven?ik heb er geen goed gevoel over, weet niet wat ik moet doen.iedereen hier in mn omgeving kan makkelijk lullen, hun hoeven daar niet heen, hun zitten niet zow vreselijk in de zenuwen.hun hoeven dat niet te doen.WAAROM IS ER NOUW NIEMAND DIE MIJ GELOOFT, DAT IK ZOW VRESELIJK IN DE ZENUWEN ZIT TERWIJL IK ZELF NIET EENS GOED WEET WAAROM, SNAPT ER DAN NIEMAND DAT IK DIT DOOD,MAAR DAN OOKW ECHT DOODENG VINDT??en dat ik zow bang ben voor hoe dit leven er over n tijdje uit ziet, over n paar jaar, zonder schoolpedagoog, zonder leerlingbegeleidster, zonder school..is er dan niemand die begrijpt dat ik het zow moeilijk vind om verder te leven??>verder te leven en maar te doen alsof er 'niets' aan de hand is..?..het lijkt wel alsof ik veel zenuwachtiger ben dan de 1e keer dat ik naar die psychiater toe moest..maar ik weet ookw dat er nuw toch echt iets gaan gebeuren..dat er actie komt..ma weet niet of ik dat wel wil, of ik dat wel kan, of ik dat wel aankan.de mensen hierow kunnen wel makkelijk zeggen, t valt wel meej, t komt wel goed..wouw dat ik dat geloven kon, dat dit een keertje ophoudt, dat dit goed komt, dat ik ooit een 'normaal' leven kan lijden..gloof t niet..kant niet geloven....k wouw dat het met een klein dingetje over zouw zijn, dat ik óf normaal zouw worden en gelukkig kan worden, óf dat dit ophoudt.nuw.vandaag.voor morgenmiddag 15.00...iig heel gauw..help me alsjeblieft..zeg me wat ik moet doen..

maja..k ga kappen, ga zow naar school..met dat altijd eeuwige vrowlijke masker van me.nouw tot vanmiddag ofzow maar weer..

stemming:
listening tow: Pink~Dear Diary.

ciaow,
brenda.


*Nog 1 Nachtje..*