Elk jaar, ergens in januari, wordt er in het MECC een beurs gehouden, die te maken heeft met alles rondom de klassieke auto.
Vandaag had ik tijd om er te gaan kijken.
Jammer genoeg verliep niet alles volgens plan...
Ja, er was op de radio gewaarschuwd voor gladheid.
Ja, ik deed rustig op de fiets.
Helaas kreeg ik, ondanks dat, toch het asfalt van dichtbij te zien...
En dan te bedenken dat de gemeente erg fanatiek is met strooien.
Een goed begin van de dag.
Met mijn been klem tussen het trapstel en het frame, hoe krijg je het voor elkaar?
Dus heb ik een mooi aandenken van vandaag.
Als je geen bloed kunt zien, even dit fotootje overslaan...
Je bent gewaarschuwd....
Auw dus.
Je hoeft geen gevaarlijke sporten te doen om stukje bij beetje bont & blauw te worden...
Gelukkig, ondanks dit voorval, op tijd het station bereikt.
Helaas, de volgende verrassing openbaarde zich; mijn trein reed niet.
Stroomstoring, naar later bleek....
Omrijden/reizen dan maar, aangezien je nooit kunt weten hoelang zoiets duurt.
Na de overstap dacht ik een plaats te vinden bij het raam, maar daar was het net even te druk voor.
Dan hoop je dat er een passagier bij het volgende station uitstapt, maar ik wist het weer voor elkaar te krijgen nu nèt die ene persoon te treffen die net zo lang als ik bleef zitten.
Ondanks de iets langere reis bleef er nog genoeg tijd over om alles te bekijken.
Zoals deze Renault 4, eentje die ons klimaat heeft weten te weerstaan..
Een Sbarro Super Eight, waarvan dit het enige exemplaar is:
Een 2CV was ooit goedkoop, maar de gekheid laat zich in hoge prijzen vertalen:
Een veteraan uit Italië, die, net als de Renault, heeft weten te overleven:
Eentje uit de buitencategorie:
Ferves Ranger:
De enige auto die me ooit kippenvel heeft bezorgd tijdens het voorbijrijden:
Dat was het dan weer voor dit jaar.
Ergens in mei ga ik, bij goed weer, met mijn eigen bejaarde mobiel naar Zandvoort.
Een soort openluchtmuseum mag je het die dag noemen...