Nat kussensloop
Wat doe ik...
Ik hoor te slapen.
In plaats daarvan
denk ik aan jou.
Jouw verdriet,
het verlies van een kind.
Zes jaar en nog zo kwetsbaar.
Zich van geen kwaad bewust.
Ik zie hoe het verdriet
jou meevoert en ik hoop
dat je het eens achter je
kunt laten.
Dat je het een plekje
kunt geven......
Hij zorgt voor haar,
zodra je dat aan Hem
over kunt laten,
kun je er mee
leren leven.
Maar wie ben ik
om dat te zeggen!
Het verscheurt ook mij
van binnen.
Ik zo blij met mijn zoon,
jij zo verdrietig om je dochter
en dat allemaal op één en dezelfde dag!
Een grotere tegenstrijdigheid
bestaat er volgens mij niet.
Als de gedachte mij al zo beroerd,
wat zal het dan voor jou betekenen?
Alleen jij weet dat.
Ik hoop echt dat je het
een plaatsje kunt geven,
zodat het niet meer een
alles verterend vuur is
in je binnenste.
Isa, vrouw, 53 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende