nep

ik ben nep
en ik heb het gevoel dat dat altijd zo blijft
in iedergeval bij de mensen die ik nu ken
waarom anders zo anoniem?
waarom anders zo bang dat dit ontdekt wordt
zo bang dat ik hier niet eens in details durf te treden
wat erg
en elke keer als ik op het punt sta...dan dan houd ik mn mond
en ik sta bijn anooit op het punt iets te vertellen
behalve een meisje. zij doet zo haar best. en het is bij lange na niet mijn beste vriendin ofzo. we zien elkaar amper. en het contact is meestal oppervlakkig. mja ik heb net weer een dagboek stukje gelzen over mij. dat ik dus nep ben. en ik weer het zo goed. en ik haat het dat anderen het ook weten. maar ik haat het ook dat anderen het niet weten. stiekum wil ik ontdekt worden. eigenlijk. ik kan er niet tegen als ik geen lidtekens meer heb. dat zal binnenkort ook niet gebeuren. ik moet ze ook hebben voor als ik nu per ongeluk doodga. want dan. dan zou alles echt altijd nep blijven. misschien moet ik een brief schrijven. *voor als ik dood ga* met allemaal dingen die ik nooit durfde te vertellen. maarja als ik nu onder een auto loop dan is het misschien fijner voor de mensen die mij kennen om in de waan te blijven van mijn persoon.
ik snap mezelf niet zo goed.
en dan moet ik mezelf aan haar uitleggen.
*het is gewoon zo*
*ik wil niet praten*
*niet over echte dingen*
ja onbegrijpelijk voor haar. zo open. knap. maar nee. ik niet. en ik doe echt zo ongeveer iedereen er mee pijn. mijn moeder kan er elke keer weer overstuur van raken. mijn vader moet er ook constant opmerkingen overmaken. nee ze weten niet hoe het met me is. en ze willen ze graag iets van me terug. ik ben er altijd maar gewoon. ik wil best interesse tonen en luisteren. maar tot daar en niet verder. maar nu ben ik er alleen maar. een extra inwonende. ik geef geen liefde. heb ik nog nooit gedaan. ik heb nooit aan wie dan ook liefde gegeven. en ik denk hoe langer het wordt hoe moeilijker. ooit ben ik er mee opgehouden. als ik kwaad naar mn kamer rende. overstuur. huilend. dan wilde ik niet dat ze me kroelden of troosten. negeren en kwaad zijn. ja dan gaven ze wel op. stiekum wilde ik het wel. maar dat durfde ik nooit te laten zien. en op een gegeven moment troosten ze me ook niet meer. op gegeven. of gewoon te oud. en nu weet ik dat als ik naar mn kamer ga dat ik met rust gelaten word. ik kan nu toch niet ineens omschakelen? er wordt hier nooit wat uitgepraat. ruzie. nacht. rise and shine lets all be happy. alles is weer goed. dus als er sowieso niet gepraat wordt. waarom zou ik dan dingen zeggen als. ja ik ben verdrietig dat ik geen vriend heb. ja ik ben verdrietig dat zij alcoholist is. ja ik ben verdrietig dat hij me niet wil. ja ik ben verdrietig dat ik een afwijking in mn gezicht heb. ja ik voel me rot. en heb het idee gek te worden.
nee.
dat zeg ik niet. niet als er niet gepraat wordt
bah
wat een slap excuus
want zij praat wel (niet mn moeder maar vriendinnetje) altijd meestal dronken en snachts. maar ze praat wel. en dan nog praat ik niet. nooit. misschien word ik er wel beter van. hoef ik niet radiohead te quoten in mn dagboek i finally lost it completely. hoewel ik niet eens zo gek ben. vind ik. ik hou wel eens gesprekken met mezelf. ben het niet altijd met mezelf eens. en soms zou ik mn hoofd door de muur willen rammen. maar ja dat hoort iedereen. dus dan maar sijden. heel weinig en zachtjes. maar toch. ik snap ook niet dat ik zo moeilijk blij wordt. ik was naar een concert. zou k blij van moeten worden. maar nee. nooit. nooit word ik blij. ik kijk alleen naar het podium en zou willen huilen. en ik weet niet waarom. of als we uit zijn. lekker aan het dansen. dan toch heb ik af en toe de behoefte om naar het toilet te gaan. om even ja. boos te kijken. om even niet te hoeven lachen. en ik hou me altijd voor dat ik heus wel eens blij ben. maar er is altijd zon mini gedachte. als je verschillende lades in j ehoofd hebt en de bovenste is je stem die daaronder je gedachtes die je makkelijk kan sturen en dan de lades daaronder steeds meer een eigen leven lijden dan is de alleronderste altijd met een nare ondertoon. als ik met een lief iemand praat is er jaloersie. als ik met een jongen praat is er onbereikbaarheid. als ik een band zie wil ik ze kennen. en als ik nouja. goed. ik kan nog wel uren doorgaan maar dan zou het betekenen dat het licht werd en snikheet en dan zou ik helemaal niet meer kunnen slapen. bovendien krijg ik aardig last van mn schouders en polsen. ik heb er weer veel te lang achter gezeten. dat vind ik stom van mezelf. goede ontwikkeling vind ikzelf. dat ik wat voorzichtiger met mezelf om ga. niet meer drie dagen niet eten niet meer mn lenzen in houden en laat naar bed vind ik ook allang niet meer goed net zoals lang achter internet. alleen aan die laatste twee dingen moet ik nog werken.
en nee
k ga geen sorry zeggen dat ie zo lang is.
want vanaf
nu
schrijf ik voor mezelf
dag lief meisje...hou van jezelf...je bent het waard..stiekum hou ik van je..misschien zie je het alleen niet als je in de spiegel kijkt..kusje