Net als elk ander mens

ik wil haar zien, met r praten....
t liefste tegen haar praten.... maar wat als ik haar bel, neemt ze dan op?
en als ze opneemt en ik vraag of ze komt, zegt ze dan ja?

ik wil t zo graag...

en dan zeg je misschien: " wat heb je daaraan? om dr weer te zien, niks toch?"
maar juist wel... ik heb daaraan dat ik dr zie...

mn hele gemoedstoestand vernaggel ik hierdoor, door dat haar met rust laten...
die kut-oxazepam werkt ook maar een uurtje of 6 en in die 6 uur mis ik dr ook en wil ik dr ook zien...

jezus...
Ja sorry hoor dat ik dr weer over begin, maar ik zit hier nu alleen ff alleen en als ik t in mn kop hou ontploft ie zometeen... (knal hoor je in den helder denk ik nog)
ik wil jullie niet weer hiermee blijven lastigvallen, maar ik heb soms effe niks anders...

Mensen zeggen ook, "dat je verdriet om dr hebt is logisch, dat je t moet verwerken is logisch, maar waar ben je bang voor dan???"
Ik ben bang dat ik dr niet meer elke dag zie, dat ik nu ooit weer in iemand anders moet gaan geloven, dat ik alleen moet gaan wonen... bang voor dat ik de dingen die ik met haar deed nu anders moet gaan doen..

Bang voor de rest van mn leven zeg maar........ ik weet heus wel dat liefdesverdriet overgaat, maar ik had een speciaal gevoel bij V, en zou ik dat gevoel ooit weer krijgen, voor V had ik t ook nog nooit gehad....

En opnieuw verliefd worden is altijd leuk, verliefd zijn is leuk.. spannend noem maar op.... maar ik kies liever voor houden van dan... dat komt namelijk daarna, en dan ken je mekaar pas goed. dan weet je wanneer je wat moet of kan doen en ken je elkaars dingen....

En bij V was de verliefdheid heel erg intens in mijn ogen, en t houden van erna ook... ze voelde als mn soulmate... ook wel dr dingetjes waarvan ik "pffffff" dacht, maar eignelijk kon t me weinig schelen.....

alleen zo steeds met r nek kraken, dat vond ik echt brrrrrrrrrr

alle plannen en zo, allemaal voor niks geweest, we werkten ergens naartoe... kan nu weer opnieuw beginnen....

toen ik dr leerde kennen zat ik ook zoals nu.... ze heeft me eruitgetrokken maar nu weer teruggestopt...
en t stomme is, das misschien wel t ergste dat iemand, iemand anders aan kan doen, en toch hou ik nog steeds van haar....

ik wil vragen of ze langskomt... denk dat als ik dr zie in tranen uitbarst.... tja dan maar geen stoere vent hoor, jullie weten ondertussen toch al dat ik dat niet ben........



(moet van jezelf houden he, wordt steeds gezegd... )

Tja... t is allemaal wat he... kon ik maar net als elk ander mens gewoon weer mijn leven oppakken....
was ik maar een normaal mens als t ware....