net voor haar overlijden
Je ouders en de dokter vertelde het je,
een tijd voor je zou sterven.
Je had nog 2 maanden te leven,
of 1 maand.
Die 2 maanden moest je dan wel in het ziekenhuis doorbrengen,
dus koos je voor die ene maand.
Eerst was je bang en zat je in de put al huilend,
maar daarna besloot je van die laatste maand,
de tijd van je leven te maken,je aanvaardde je lot.
Je bent nu heengegaan,
maar vergeten doen we je nooit.
Je zal voor altijd voort bestaan in ons.
We zullen je altijd herhinneren,
als iemand die het nooit op gaf.
Ook toen je ondekte dat je leukemie had,
heb je je leven nog tot de max geleefd.
Je ouders,familie en vrienden huilden vaak om je.
Jij zelf hebt er maar één keer om gehuild,in het begin.
Je zei dat het tijd voor jou was om te gaan
en dat we niet hoefden te treuren om je.
Maar toch,wat is er nu erger dan iemand te verliezen aan een ziekte..
Of gewoon al iemand verliezen..
We konden onze pijn,verdriet en tranen niet tegenhouden.
Je zei tegen ons hou jullie goed hé
en ging al lachend jou dood te gemoed.
We missen je enorm,we zullen je nooit vergeten..
We hopen om je ooit terug te zien,
waarschijnlijk zien we je wel ooit terug
als we ook aan de ondergaan..
dit had ik voor stefanie geschreven.. net na haar overlijden..
ik wilde het graag hier neer zetten.. ik weet niet waarom!
ik denk dat ikmaar is goed moet gaan nadenken wat ik wil..
trusten
yvet-juh, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende