net wakker

net weer ff geslapen
ik heb t nodig denk ik
mijn winterslaap

hij is weg
of t lijkt maar zo
hij slaapt
of t lijkt maar zo

ik zit er mee
een monster van binnnen
ik probeer iedereen te waarschuwen
maar krijg altijd lieve reacties
ongeloof
tot het monster komt
dan ben ik de lul
dan heb ik het gedaan
omdat ie zo goed kan vermommen
omdat ie zo goed verscholen zit

nu is ie weer aan het slapen
of verborgen tot een volgend slachtoffer
hij kiest ze niet
hij kijkt gewoon
tot er iets is en dan
die wie er het meeste om geeft
heeft geluk als die het over leeft
want genadeloos en grof
lomp komt het monster
dat in mij zit
ik probeer altijd optijd te schreeuwen
maar blijkbaar lukt het niet

ik eet mezelf op van binnen
ik ben niet meer wie ik wat
dit zal nog ff duren
tot het lichter wordt
tot de zon mijn hart verwarmt
en uit de schaduw van mijn monster ligt

ik doe alleen maar pijn
hen die mij het meest waard zijn
en ik probeer zo goed als ik kan
weg te komen voor het monster komt
probeer ze te laten wennen aan het monster als die er geregeld al is
maar het gaat altijd mis
altijd mis
het monster heeft zijn werk weer gedaan
en ik twijfel aan mijn bestaan
ik stond vorige week met een mes op mijn buik
wetende dat hij zich daar schuil hield
ik droom iedere nacht over mijn dood
omdat dan ook het monster er niet is
omdat ik dan het monster ben
en erger nog
het monster is neit eng
ze zeggen dat ie lief is
maar dat kan ik moeilijk geloven
als ik ieder jaar dit moet mee maken
mijn vriende langzaam weer kwijt ga raken
omdat het monster iets weet
dat mij langzaam op eet
hij is nu weer ff weg
gewoon vertrokken naar geestelijker oorden
hij komt wel weer terug
als ik aan gesterkt ben

ik ben nu zwak en gebroken
je kan me nu beter niet zien
niet nu ik je zo veel pijn doe
mijn vrienden
wij doen alleen maar pijn
om te voelen bij gebrek aan
dat er toch nog iets is
dat ik niet kan zien
ik troost me zelf met de gedachte
dat ook jij pijn heb
wetende dat we dan alle twee pijn hebben
omdat we elkaar liefhebben
niet omdat we elkaar pijn willen doen
maar omdat het monster in mij
een pijnlijke manier heeft
om te zeggen dat hij van je houdt

als wij niet samen (monster en ik) voor je kunnen vechten
dan bevechten we elkaar
dan is er niets meer dat werkt
en voelt het alleen maar naar
we zijn nu gebroken door een strijd om jou
jij, jullie, de mensen om ons heen waarvan het monster en ik hou
omdat wij niet kunnen vechten samen voor jullie
voor jou
brengt het ons zelf in het nauw
en moeten we vechten om te kunnen voelen
om niet gek te worden van de gedachtes die in ons hoofd crioelen
vechten om het dan voor jullie te verbergen
dat wij (monster en ik) op een randje lopen
en liever niet meer leven
wij vechten tegen elkaar om te blijven leven
omdat we niets goeds kunnen lijken te geven
want er komt niks meer binnen
dus doen we wat fout
er komt niks meer binnen
dat verteld dat jij / jullie nog van ons houdt

berust in de wonden van nu
weten wij dat we om jullie geven
dat jullie om ons geven
dat we moeten vechten om te overleven
zoals daarvoor
zoals altijd
vechten om te leven een levens strijd

we (monster en ik) bevechten elkaar
uit verveling
omdat er niets is om voor ons zelf voor te vechten
omdat niemand meer iets brengt om voor te vechten
omdat de wereld ons lijkt te verlaten
beginnen wij onszelf te haten

wetende dat mijn haat gelijk mijn liefde is
die door onmacht en onmogelijkheid gevormd is
geen uitweg vindt
en zich vertaalt in beelden die ik niet met je deelde
maar wel iedere dag moet zien
hoe ik mezelf dood maak
als ik iedereen weg gewerkt heb die er om zou kunnen rouwen
zo dat ik niet iets breek van iemand
zoals vertrouwen

het is winter
monsters doen en winterslaap
maar soms dan worden ze wakker
soms dan kunnen ze niet slapen
soms dan is er geen slaap lekker
soms is het gewoon niet anders

en ik
ik zit hier
bang dat ik alles aan elkaar lieg
wetende dat het niet zo is
maar er speelt zo veel
dat niets geheel past en niets geheel onbelangrijk is

oja ik moet sorry zeggen
maar sorry dat gaat me niet lukken
want ik ben niet geheel eens met mezelf
of sorry wel terecht is
ik wil het wel zeggen, maar dan wel gemeend
oprecht en eerlijk
maar mijn gevoel werkt niet mee
en als ik dan nu sorry zeg en het niet meen
dan ben ik denk ik een klootzak, maar zie je het niet
omdat je me misschien wel vertrouwt
en ik dan jou vertrouwen schaadt

ik meen wat ik zei
over jou
hoe hard het ook mag zijn
ik meen het wel
en ik wil zo graag dat het anders was
en ik wil zo graag oprecht mijn excuses aan bieden
maar het is niet oprecht met dit gevoel dat ik van binnen heb
dat spijt me