nie voetballen... :(

Afgelopen zondag, was de wedstrijd afgelast.. was op zich wel lekker toen, want ik voelde me zaterdag helemaal niet lekker. Ik lag om half 7 op bed met het plan om eventjes te gaan rusten. Een uurtje.. en dan had ik nog heel de avond. Nou niet dus. Ik was zo moe, vooral lichamelijk, m'n hoofd was eigenlijk nog best helder... maar ik heb definitief weltrusten gezegd voor die avond om 8 uur... Toen m'n vriend naar bed kwam om 11 uur hebben we nog wel ff gezellig liggen kletsen... dat deed me goed.. want ik had toch weer een avondje 'samen' in bed liggen slapen. En de weekenden gaan al zo snel...

Maarja, het voetballen.. was op zich dus wel goed nieuws, hoewel ik wel zin had, want het was hartstikke lekker weer. Maar het werd verzet naar woensdag. Om 8 uur savonds.. snik snik. Dat kan ik mooi schudden... Ik ben om 6 uur al moe.. de training van de meiden sleep ik me altijd wel naar toe om 7 uur... maar als ik dan om 9 op bed lig, ben ik blij dat ik er in lig. En nou moeten we om 8 uur een wedstrijd. En erger nog, een uit wedstrijd. Dus nog een half uur rijden ook. Gisterochtend dacht ik nog van; ach ik ga het gewoon proberen, we zien wel! maar smorgens ben ik een beetje fit.. smiddags niet meer, en tegen 8 uur ben ik gebroken. Dus ik heb gisteren toch maar afgebeld.. Ik baal er ZO van!
Wanneer gaat het eindelijk ns wat beter?! Ik weet het.. dat kost tijd... maar het is nu al anderhalf jaar verder.. Ik begin ook een beetje angstig te worden naar de vakantie... ik lijk wel moeier dan vorig jaar.. of misschien wil ik alleen maar meer.. Ik begin inmiddels in elk geval wel sterm m'n twijfels te krijgen of het ooit overgaat...

morgen een longtestje... een inspanningstest.. wat trouwens ook heeft gezorgd voor m'n definitieve beslissing om nee te zeggen tegen m'n coach. Waarschijnlijk moet ik fietsen... en steeds harder en harder... tot ik helemaal kapot ben.. en ondertussen meten ze een hoop dingen in m'n longen.. uithoudingsvermogen enzo.. Om te zien of er echt wat kapot is gegaan door de chemo en de bestraling.. om te kijken of daar echt een verklaring in gevonden kan worden voor de vermoeidheid. Ik ben wel blij met het testje.. gewoon dat ze eindelijk verder kijken na de ziekte.... maar ik geloof niet dat ik er veel zin in heb om me smiddags ffetjes kapot te fietsen.. tis pas om half 4... dan ben ik al vrij moe.. en dan nog terug naar huis vanaf het ziekenhuis... :S :S :S

maarja.. ik ga maar weer stoppen.. de zon schijnt weer buiten.. dus ik ga vanmiddag weer lekker bruin worden knipoog tja.. als ik dan toch nog geen werk heb, ga ik toch maar genieten van het mooie weer..


25 mrt 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mariëlle
Mariëlle, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende