Niet weer!
Ik denk gewoon veel na. En ik denk echt niet dat dat altijd goed is ofzo. Maar soms vraag ik me wel af waarom ik altijd degene ben met problemen. Ik weet heus wel dat ik niet de enige ben met problemen, maar anderen lijken vaak zo "onbezorgd". Waarom kan ik nooit zomaar spontaan ergens heen gaan zonder eerst een waterval van tranen te laten, buikpijn van de stress krijgen (of stress van de buikpijn). Over dat laatste droomde ik vannacht nog...
Ik zat bij de psycholoog en vertelde dat ik vaak buikpijn had. De psych zei Dat ik maar naar de huisarts moest gaan, want die ging nu eenmaal over buikpijnen. Maar toen ik bij de huisarts kwam en deze een oorzaak vroeg voor mijn buikpijn, zei ik dat ik veel stress had. En zodoende stuurde hij me weer terug maar de psycholoog.
Ja ik weet het, het klinkt allemaal raar en vaag. Maar ik zie nu (in de ochtend om 9 uur) op tegen deze hele dag. Ik weet dat ik vanmiddag met mijn vriendinnen wegga. Ik ga met ze naar een klein strandje. Moeten we wel eerst helemaal naar het bos fietsen. En waar iedereen zich helemaal klaarmaakt om daar gezellig heen te gaan, zit ik me nu al zorgen te maken over wat er allemaal wel niet kan gebeuren.
De vrouw met wie ik soms gesprekjes had zei dat ik me moest blijven uiten. Dus als ik ergens mee zat moest ik het gewoon zeggen. Maar het voelt nu zo dubbel. Ik wil het graag tegen mn moeder zeggen, maar ben bang dat ik er nog meer tegen op ga zien.
Ik wil mijn vriendinnen ook niet "in de steek laten". Want een van mijn vriendinnen gaat vrijdag op vakantie en we willen nog 1x wat samen doen voordat iedereen weggaat. En hun weten dat ik moeite met dingen heb. Ze snappen me. Maar ik heb gewoon moeite met altijd alles afzeggen. Daarmee stel ik mezelf, mijn ouders en nog veel meer mensen teleur. En dat kan ik ze niet aandoen.
Kwart over 9. Over 5 uurtjes moet ik weg. *handen in het haar, wat moet ik doen!?* ik wil wel, ik kan niet.
Snap je nu mijn probleem?
Ik zat bij de psycholoog en vertelde dat ik vaak buikpijn had. De psych zei Dat ik maar naar de huisarts moest gaan, want die ging nu eenmaal over buikpijnen. Maar toen ik bij de huisarts kwam en deze een oorzaak vroeg voor mijn buikpijn, zei ik dat ik veel stress had. En zodoende stuurde hij me weer terug maar de psycholoog.
Ja ik weet het, het klinkt allemaal raar en vaag. Maar ik zie nu (in de ochtend om 9 uur) op tegen deze hele dag. Ik weet dat ik vanmiddag met mijn vriendinnen wegga. Ik ga met ze naar een klein strandje. Moeten we wel eerst helemaal naar het bos fietsen. En waar iedereen zich helemaal klaarmaakt om daar gezellig heen te gaan, zit ik me nu al zorgen te maken over wat er allemaal wel niet kan gebeuren.
De vrouw met wie ik soms gesprekjes had zei dat ik me moest blijven uiten. Dus als ik ergens mee zat moest ik het gewoon zeggen. Maar het voelt nu zo dubbel. Ik wil het graag tegen mn moeder zeggen, maar ben bang dat ik er nog meer tegen op ga zien.
Ik wil mijn vriendinnen ook niet "in de steek laten". Want een van mijn vriendinnen gaat vrijdag op vakantie en we willen nog 1x wat samen doen voordat iedereen weggaat. En hun weten dat ik moeite met dingen heb. Ze snappen me. Maar ik heb gewoon moeite met altijd alles afzeggen. Daarmee stel ik mezelf, mijn ouders en nog veel meer mensen teleur. En dat kan ik ze niet aandoen.
Kwart over 9. Over 5 uurtjes moet ik weg. *handen in het haar, wat moet ik doen!?* ik wil wel, ik kan niet.
Snap je nu mijn probleem?
21 jul 2021
- meld ongepast verhaal
-
Gatti
woensdag 21 juli 2021 10:35
Wat een slechte psycholoog als ze niet begrijpt dat jouw buikpijn van je stress komt..
Schrijf een op waar je vanmiddag allemaal bang voor bent en dan aan de rechterkant schrijf je uit hoe realistisch die angsten zijn. Misschien wordt het dan overzichtelijk dat je angsten niet reëel zijn -
Feather__
woensdag 21 juli 2021 11:14
Wat gatti zegt is een goede. Dat heb ik ook moeten doen voor mijn angststoornis.
Beschrijf:
Je angst, wat kan er gebeuren, geef een cijfer voor hoe eng je het vind.
Na afloop schrijf je op wat er gebeurt is en hoe je je voelde.
Hoe vaker je dit doet hoe meer je ziet hoe onrealistisch de angsten vaak zijn. 😊 -
KatieAnn
woensdag 21 juli 2021 12:53
@Gatti Het was een droom
In het echte leven loop ik niet bij een psycholoog - althans, nog niet. Ik heb zo nu en dan alleen gesprekjes met een vertrouwenspersoon. -
KatieAnn
woensdag 21 juli 2021 12:54
Maar wel een hele goede tip, dank je!
Ook al heb ik vaak het gevoel dat mijn angsten nogal reëel zijn... -
Feather__
woensdag 21 juli 2021 16:29
Dat gevoel had ik ook hoor. Anders zou je niet bang zijn 😉 maar echt je gaat zien dat je angsten helemaal niet gaan uitkomen en dat je steeds minder bang gaat worden. In het begin gaf ik een 8 of 9. Later werden het 6 of 5 en soms een 4!
Helemaal weg gaat het nooit. Soms gaat mijn hoofd nog steeds even in paniek stand. Maar dan bedenk ik me hoe groot de kans is dat dat ook echt gebeurt en zodra het moment voorbij is. Krijg je echt zo'n ja zie je. Niks gebeurd. Bang voor niks. -
Gatti
donderdag 22 juli 2021 08:31
Oh oeps te snel gelezen, sorry!
Ben je uiteindelijk gegaan? -
KatieAnn
vrijdag 23 juli 2021 07:34
@Gatti Jaa, gelukkig wel! Het was heel leuk!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 mrt 2024 Sociaal Juridische Dienstverlening ( 4 )
- O 19 dec 2023 HBO-rechten? ( 3 )
- O 15 apr 2022 Ben ik terug?
- O 07 feb 2022 Alweer
- O 31 jan 2022 Hej, I'm back... ( 2 )
- O 01 nov 2021 Een vreselijke leraar.. ( 2 )
- O 12 okt 2021 Ja knikken, nee schudden
- O 12 okt 2021 De vijfde is onderweg!
- O 06 okt 2021 Zwemmen met je ex?
- O 29 sep 2021 ik voel mijn hoofd wel..
- O 28 sep 2021 #4 Moe
- O 20 sep 2021 #3 Vrijstelling
- O 08 sep 2021 #2 Intake ( 1 )
- O 07 sep 2021 #1 Aanvraag ( 1 )
- O 03 sep 2021 Gaan?