Nieuw huis?

Van de week zijn we naar een huis wezen kijken waarop we op slag verliefd zjin geworden. Nu word ik nogal snel verliefd op huizen (wat mijn man minder erg vind dan als ik snel verliefd op mannen zou worden!) en John haalt me altijd weer netjes van het wolkje met de harde feiten die ik zelf nog leuk aan het ontkennen was.... maar nu is het dus anders, en dat was al te merken toen we het huis bezochten en John zei: zullen we telefoon nummers uitwisselen, zodat we onderling ook nog kunnen praten, in plaats van via de estate agent'... bingo, dacht ik: John geeft nooit ons telefoon nummer uit, dus hij wilt ook!

We zijn op dit moment met ons eigen huis bezig om Planning Permission te krijgen voor een verbouwing, maar dat is nu dus niet meer nodig. We gaan er in ieder geval lekker mee door, want het feit dat je Planning Permission hebt helpt met ons huis verkopen. Daar zijn we nu dus opeens ook druk mee bezig.

Vandaag gaan we ons hopenlijk nieuwe huisje weer bekijken en moeten we de eigenaren op het hart drukken dat we er voor zorgen dat we het huis echt krijgen: De estate agent heeft ze namelijk leuk verteld dat we ons huis nog moeten verkopen, terwijl wij zelf tegen hen hebben gezegd dat we wilde verhuren, en ja: dat klink een beetje dubbel. Nu wouden we ook verhuren, maar eerlijk gezegd is het op lange termijn minder gedoe en minder duur om te verkopen, maar het feit dat dat niet van ons kwam, maar van de estate agent nemen die mensen ons nu kwalijk. ZIj zien gelijk een lange ketting van problemen voor zich(met het idee: dadelijk kunnen wij ons huis niet verkopen, duurt het een half jaar en trekken we ons terug), terwijl wij er heel duidelijk over zijn: wij willen het huis, en als wij iets willen krijgen we het meestal gewoon! (We zijn dan ook beide de jongste van huis uit- en die verwende attitude zal daar vast mee te maken hebben.) Het is dus allemaal even spannend. Ons besluit staat in ieder geval vast, nu nog de verkopers overtuigen dat dat van hun ook vast staat. Gisteren hebben John en ik er tot 3.00 s nachts over gepraat, wat we precies tegen hen zouden zeggen vandaag, wat onze opties waren, en we hebben nu een 'plan' waarmee we naar de verkopers gaan.

Ik ben in ieder geval blij dat dit een huis is waar we onszelf oud in zien worden, want ik vind huizen kopen wanneer je zelf nog moet verkopen veel te stressvol.

Ons huis is in ieder geval meer waard dan we dachten hoorden we gisteren, dus dat was een leuke verassing.

O ja: hoe ziet het nieuwe huis er uit:
4 slaap kamers, een ervan die dubbele deuren heeft naar het dak van de garage, een andere slaapkamer is al als baby kamer ingericht, een badkamer en een douche kamer, een immens grote keuken met erg nieuwe en goede kwalitiet 'gear', een woonkamer, met dubbele deur naar de tuin, een eet kamer, een 'utility room' (waar de wasmachine en droger kunnen staan) met super moderne wc ruimte (waar de wasbak van glas is enzo) een garage, waar je in kan van de achterkant van het huis- waar een pad loopt dat al snel na ons huis te klein wordt voor autos en die verder loopt als voetpad naar een groot meer war een stoomtrein rijdt en vele herten zich in het bos begeven (de vorige keer dat wij bij dat meer waren zagen we drie herten). De tuin is bedekt met 'decking' wat gras en een speel 'plaatsje', er staat ook een stenen schuur (die John wilt omdopen tot zijn rokers ruimte voor wanneer de baby geboren is). Eigenlijk is er maar 1 nadeel: de zon staat aan het eind van de middag niet meer op de tuin, terwijl we dan juist graag in de tuin zitten (Na het werk de tuinspullen de tuin in en zonnen maar is ons motto)

Wens ons succes vandaag. Ik heb al zo'n zin om te vehuizen: ik probeer mijzelf te vertellen dat ik niet te veel mag hopen, want al hebben ze ons bod geaccepteerd, zolang wij ons huis niet verkocht hebben kunnen ze zich nog terug trekken.

wat een gedoe he? maar in ieder geval hopelijk minder werk dan de verbowing die op de planning stond.

Imke