Nieuwe outfit

Maar één keer wakker geworden vannacht. Eindelijk weer eens goed geslapen dus….

Mijn ontbijt bestaat vandaag uit een boterham met pindakaas. Na de krant en een paar kopjes koffie begin ik aan de ochtendrituelen. Ik heb trouwens de beslissing genomen om mijn meest aparte outfit aan te doen. Dan is het contrast alleen maar groter…

De kleren had ik gisteren avond al even klaar gelegd. Wat ik aan doe is een zwarte blouse, een zwart vest, een in de lengte van de verschillende kleuren bruine strepen voorziene corduroy broek en korte zwarte laarzen. Een heel verschil dus met de confectie pakken van voorheen…

Griep heeft mijn liftster geveld dus die hoef ik vandaag niet op te halen…

Op het werk zijn de reactie’s niet van de lucht en ik voel me dan ook erg gevleid. Nu ik deze kleding aan heb blijkt dat je pas echt goed kunt zien hoeveel kilo ik kwijt ben. Ik moet dan ook verschillende malen vertellen hoe ik dat gedaan heb. Bij het koffie apparaat heb ik op een gegeven moment twaalf vrouwen om me heen staan die allemaal positief commentaar geven. Dat vind ik net even iets te overweldigend dus na iedereen bedankt te hebben en een kleine ‘modeshow’ ga ik weer terug naar mijn afdeling. Telkens als ik een kamer binnenkom om mensen te helpen krijg ik geweldige reactie’s. Op een gegeven moment komt zelfs de algemeen directeur naar me toe om de metamorfose met eigen ogen te kunnen aanschouwen….

Het werk zelf gaat eigenlijk als vanouds. Ik controleer de nachtprocessen, help mensen met hun machine problemen en installeer hier en daar wat nieuwe dingen. Helaas knellen mijn laarzen nog een beetje dus ik ga vandaag niet wandelen tijdens de lunchpauze. De rest van de middag zit ik in vergadering….

Na even vlug een uitsmijter van één ei naar binnen te hebben gewerkt, vertrek ik naar mijn middelste zus. Daar drinken we nog even vlug een kop koffie en gaan daarna naar mijn oudste zus. Die heeft mijn nieuwe outfit ook nog niet gezien en vindt het ook helemaal te gek…

Bij mijn oom en tante heerst een enorme mineur stemming. Het nieuws van de longkanker diagnose van hun jongste dochter is hard aangekomen. We proberen ze een beetje moed in te praten maar echt veel effect heeft het niet. Na alle verhalen te hebben aangehoord komen mijn zussen en ik, als we weer in de auto op weg naar huis zitten, gezamenlijk tot de conclusie dat het er niet goed uitziet. Ook hebben we het gevoel dat onze oom hier wel eens aan onderdoor kan gaan…

Thuis zet ik alles even van me af met mijn favoriete televisie series…

1 december 2003