Nog 78 dagen; she lives

Nadat ik thuis kwam van een weekendje Groningen was het mijn moeder die zei: ik wil geen spelbreker zijn, maar die ticket naar Japan moet je annuleren.

Like...... wft??
Nadat zij voor het weekend tegen iedereen gezegd heeft dat ik naar Japan ga, krijg ik nadat ik thuis kwam ineens te horen dat ik zeker niet mag gaan.

Allereerst was er de reden van het geld. Begrijpelijk, maar totaal niet nodig. Het is waar dat ik de 1000 euro die ik nu heb dan niet meer zal hebben, maar de 700 red ik wel, excl. de 200 pond die mijn ooms me gegeven hebben. Ik geloof niet dat er dan nog een probleem is...

De werkelijke reden was dan ook: ze kennen Yuki niet.
Het is waar dat ik ze in April vertelde dat ik iets met hem had, terwijl dat al zo is sinds Maart, daardoor zijn ze zo gekwetst, dat ze daar nu nog een wrok over koesteren. Dan is er het cultuur verschil. Ja die jongen woont in Nederland, maar ik ben de enige Nederlandse waar hij daadwerklijk mee om gaat.. Hoe verwacht men dan dat hij alles van onze cultuur weet?!? Dat is gewoon weg onmogelijk.

"Ja maar hij schuift alles af op cultuur."
"Hij is lui en laat jou vanalles voor hem doen."

Dat is niet waar.

Natuurlijk schuift hij dingen op cultuur af, maar dat is alleen maar om duidelijk te maken dat er echt een cultuur verschil is. Hij zegt niet dat hij er niet iets aan wil veranderen, of op z'n minst een compromis wil sluiten tussen bepaalde dingen.

Hij is lui en laat jou vanalles voor hem doen... ja hij is redelijk lui hahaha, maar niet zo dat hij zelf nooit iets doet. Maar als hij Nederlandse formulieren in moet vullen, dan vraagt hij inderdaad mijn hulp. Als hij naar de dokter moet, maar door zo'n computer stem geholpen wordt met een keuzemenu, vraagt hij inderdaad mijn hulp. Als zijn internet eruit ligt en hij wederom door een keuzemenu heen moet, idem. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Het is geen luïgheid, het is gewoon dat het nu eenmaal makkelijker is.

Grrr.... wat een rot situatie