nog even
vanuit mijn ziekbed bekijk ik de wereld en zie hoe mooi ze is
zo groen is het gras en blauw de lucht
de witte slierten trekken voorbij en het zonnetje lacht
zoals ik het nu bekijk heb ik het in mijn jonge leven nooit bekeken
maar wat wil als alles zomaar verandert
zomaar ineens je wereld instort
dan weet je pas hoe prachtig alles is en hoe de wereld er uit ziet
nu ga ik wat rusten , lieve dagboek en leg je aan mijn zijde
je zal me helpen deze strijd te doorstaan
en met al mijn kracht zal ik in je schrijven
dag dagboek , tot morgen maar weer
line
line, vrouw, 41 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende