Opeens vraag ik mezelf af waarom ik al jaren (in periodes) hier lees, en eigenlijk nooit openbaar iets vertel.
Eigenlijk best gek. Sommige mensen 'ken' je echt een beetje, bij veel mensen leef ik echt mee met de problemen die ze beschrijven, en ik plaats ook wel reacties. Toch ben ik tot nu toe altijd anoniem gebleven hier en schreef ik alleen voor mijn eigen dagboek.
Misschien gaat daar wel verandering in komen. Sterker nog, met dit bericht is er zojuist verandering in gekomen. Waar ik over wil en ga schrijven weet ik nog niet precies, maar ik wil wel iets over mijzelf vertellen.
Ik zit in het laatste jaar van mijn opleiding Biologie, en vind het best 'eng' om binnenkort het 'echte leven' in te gaan, en te moeten solliciteren, een baan vinden en nooit meer op dezelfde manier studeren als ik gedaan heb. Als ik daaraan denk wordt ik een beetje sip. Ik denk ook niet dat ik heel snel een baan ga vinden, ze liggen niet echt voor het oprapen in mijn vakgebied (had ik tóch iets met microscopie of scheikunde moeten doen).
In elk geval wil ik niet het onderwijs in!
Verder woon ik heel fijn, samen met mijn vriend en gekke beestenbende in een leuk huurhuisje en ben ik op dit moment druk bezig met het trainen voor mijn (2e) halve marathon volgende maand. Ooit dacht ik echt dat ik nooit 10 km zou kunnen rennen, misschien zelfs geen 5, maar door de jaren heen ben ik steeds wat beter gaan trainen en vorig jaar heb ik dus meer dan 21 km aan één stuk gerend. Wauw
Hopelijk lukt dat volgende maand weer!
Groetjes !