NS ‘vs’ SNEEUW. 4 uur vertraging

Vandaag moest ik even naar Leiden voor een informatiegesprek voor een onderzoek waar ik mogelijk aan mee gaan doen. Inderdaad, ik zou ‘even’ naar Leiden gaan. Normaal gesproken duurt het maar een klein uurtje om daar te komen. De film ‘Saints and Soldiers’ op mijn Ipod, voor op de fiets een leuk muziekje; ik red mezelf wel!

Toen ik na een korte maar barre fietstocht eindelijk aangekomen was op Alkmaar Centraal kwam de winterstepracht al met vrachtwagenladingen tegelijk uit de lucht. Nog een mazzeltje dat de vrachtwagens zelf er niet achteraan kwamen. Op de heenweg naar Leiden viel het me op dat het pak engelen roos als maar dunner werd naar mate mijn treinreis dichter bij haar eindbestemming kwam. In Haarlem lag nog wat vergrijsde winterpracht, in Leiden lag slechte louter een laagje enkel en Grootmoeders heup brekend ijs. Het informatie gesprek ging soepel, de secretaresse –voor wie het duidelijk de eerste keer was- was schattig en de koffie was warm. Buiten, op de straten van Leiden was nog helemaal niets te merken van het witte monster dat langzaam Noord-Holland als een lekker tussendoortje aan het verorberen was (NOMNOMNOMNOM). Toen ik ergens vóór 3’en in de trein stapte had ik er dan ook het volste vertrouwen in om een uurtje later fluitend weer naar huis te fietsen. FAIL!

Nog geen 10 minuten in de trein sprak ik de woorden ‘what the fuck’ uit doen ik naar buiten keek. Ik kon misschien een meter of 50 voor met uit kijken, voordat het zicht me werd ontnomen door de sneeuw. Vlak voor Haarlem begon het pas echt leuk te worden. Wissel bevroren. Voor degene die het nog niet weten: Er zijn hele goede systemen om ervoor te zorgen dat wissels niet bevriezen. Maar de NS, slim als ze zijn, hadden een bedrijfuitje naar de bios. Daar hebben de fluitenzuigers met z’n allen naar de film van Al Gore gekeken. Daarna heeft men besloten dat er toch nooit meer zón strenge winter zou komen, dat de wissels bevriezen. Meneer en mevrouw kaartjesknipper hadden natuurlijk niet kunnen weten dat ook met een beetje natte sneeuw en een lage tempratuur die dingen bevriezen. In Nederland worden de wissels met een gasvlammetje warm gehouden. Wat een technologie.

Na mijn film afgekeken te hebben en nog steeds stil te staan besloot ik maar eens te gaan vragen wat nou het plan was. Meneer de conducteur vertelde me dat ik óf kon uitstappen en op verkenning kon naar het verloren oord dat Haarlem Centraal heet óf gezellig met ze terug kon naar Leiden. Ik koos voor het eerste. Na een half uur kon ik mezelf trots op mijn schouder kloppen. Niet alleen om wat sneeuw weg te vegen, maar ook omdat ik het station gevonden had. Helaas was het station vergeten dat er treinen nodig zijn om mensen in te vervoeren. Er reed geen enkele trein meer. Terwijl ik met een heel lelijk woord naar het informatie bord keek, zag ik een vriend lopen. Hij zit in Haarlem op school en wilde eigenlijk ook wel naar huis. Uiteindelijk zijn we dan toch nog via Amsterdam om 8 uur Alkmaar gekomen.

Over een ritje van krap een uur deed ik dus 5 uur vandaag. Wat een dolle pret, die sneeuw.

Cheers,

Joint.