Nu ik het weet.

Ben altijd al wel een angstig persoon geweest. Verlegen, onzeker en altijd stressen.

Mijn eerste paniekaanval was op vakantie met mijn vriend. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en kreeg 10 mg diazepam. De dag erna begon het weer opnieuw dus heeft mijn vriend geregeld dat we naar huis konden. Heel jammer want we zaten in IBIZA! Maar omdat ik daar op de gang lag in het ziekenhuis en niemand goed engels kon is dat toch echt eng. Wou gewoon lekker terug naar mijn eigen land. Gelukkig had mijn zus diazepam gekregen voor vliegangst. Zei was een week eerder als mij teruggekomen van vakantie en ik had haar tasje met paracetamol en diarree remmers(ja je weet maar nooit eh) meegenomen WAAR DIAZEPAM IN ZAT. Dat was echt superman in pilletjes totdat ik in Nederland was. Heb vanaf het ziekenhuis en tot we aankwamen in NL onder de diazepam gezeten.

Mijn broer is ziek en loopt bij de neuroloog dus mijn ouders stonden er op dat ik een hersen scan kreeg enz. Nou dat allemaal gehad aantal bloedtesten en 24 uurs plas test. Ademhalingstesten gedaan en uiteindelijk een hyperventilatie test. Nou de uitslag was overduidelijk ik heb last van paniekaanvallen. Wat ik overigens allang al wel wist. Btw heb al die tijd diazepam geslikt.

Daarna ben ik doorverwezen naar de fysio in het ziekenhuis om te leren ademen. Nou dat heeft opzich wel wat geholpen. 1 oefening. Wat ik eigenlijk altijd over de hele dag moet doen. Moet mijzelf er aan herinneren om 3 seconden diep in te ademen en alles zoveel mogelijk langzaam uit te blazen.

De fysio helpt eigenlijk voor de rest niet dus hebben een afspraak bij de neuroloog zodat hij me weer doorverwijst. Ben nogal zenuwachtig voor dat gesprek.


Heb op internet gekeken over angsstoornissen/paniekaanvallen en dergelijke. Maar nu weet ik het dus.

Ik heb een angsstoornis, last van paniek aanvallen en een sociale fobie. Hehe al die tijd geweten wat ik heb maar dan zonder naam. Maar .. moet ik bij dat gesprek nu gewoon zeggen ik denk dat ik ook een sociale fobie heb en een angsstoornis? Ik denk dan.. ja die vent denkt ze heeft het opgezocht op internet en denkt al te weten wat ze heeft.

Net als tegenwoordig iedereen bij elk krampje en pijntje op internet gaan zoeken en dan gaan denken misschien heb ik wel darm kanker ofzo ..

Voor dit alles trouwens ben ik een poos zwaar depressief geweest .. long story short. That FUCKING SUCKS. Mijn vriend heeft mij weer beter gemaakt. Echt mijn engel. Maar het zal altijd wel in mij blijven. De negatieve gedachtes ens.

Dusja .. kut leven allemaal. Als ik dit allemaal zo terug lees .. goh wat ben ik ontspoord zeg eigenlijk. Het lijkt niet normaal voor me maar naja .. ik ben het zelf maar eigenlijk ben ik misschien wel gek. Wil gewoon normaal zijn en neit 10 mg diazepam moeten slikken als ik naar mijn schoonouders ga en zijn zus en zwager en nichtje van 1 er zijn en het zweet e uitbreekt en bij alles rood woord en gewoon paranoia word.

Wil soms gewoon in 1 keer opeens helemaal schreeuwen en dat er 5 miljoen euro regent in mijn kamer en ik vertrek naar een huis in de natuur met een eigen bibliotheek en alle series en films en lekker eten en dat ik chill kan leven.