nu is t gewoon een mens

Ik vind het zonde, zonde dat ik alles al had en nu alles opnieuw moet zien te krijgen.

Heb het deze keer niet over mn leven maar over dingen, ik had een huis en meubels en een auto en een fiets en een kast en een koelkast en een wasmachine en een droger en een vaatwasmachine en noem maar op.

Nu heb ik nog maar een paar dingen daarvan en moet het andere opnieuw krijgen, ik vind dat zo zonde.
Want ik moet nu geld uitgeven aan die dingen terwijl ik het allemaal gewoon al had.
Iets meer dan 2 jaar geleden had ik al die dingen nieuw, en nu moet ik die dingen weer opnieuw zien te versieren.

Moet ik bijvoorbeeld een koelkast kopen terwijl mn koelkast maar 2 jaar oud is, heb ik een andere auto gekocht, ik ben er blij mee maar hij is 5 jaar ouder dan mn vorige auto, dus ik geef gedwongen geld uit aan dingen terwijl ik t helemaal niet wil, ik had t toch al, ik had van dat geld dat ik nu aan die dingen moet uitgeven ook een leuke vakantie kunnen boeken...

We hadden nieuw laminaat in dat huis, nieuwe CV aan laten leggen noem maar op, en nu moeten we dat huis weer verkopen, zonde van al dat geld toch? ik baal ervan, ik wil leuke dingen doen met mn geld, ik wil werken met in mn hoofd dat ik zometeen gespaard heb om leuke dingen te doen, of er iets van te kopen dat ik graag wil hebben, niet om weer alles weer es te kopen. . . . . . of een schuld af gaan betalen

erg zonde van het geld, erg zonde van het werk en erg zonde van alles eromheen....



ik vond t raar dat K opeens zei: "het is over, ik hou niet meer van je" Hoe kan je nou met iemand trouwen, druk bezig zijn kinderen te willen krijgen en zo, en dan eignelijk niet van diegene houden?
ik snapte niets van, en dacht dat ik gek werd, want ik zou altijd van dr blijven houden, dat kon niet anders.
maar ik ben nu ook een paar maanden later en ik hou inderdaad dus ook al niet meer van haar, sterker nog, ik vind dat ik beter af ben dan ik ooit met k geweest zal wezen, (is niet haar schuld, een mens is zoals een mens is... ik ben ook niet perfect... . . ..)
Ik moet alleen nog het één en ander op de rit krijgen.

ik was al een tijdje op weg, maar ben er nu echt ook klaar mee, het is een goeie meid, maar niet voor mij...
ik ben ook niet boos meer, ik neem haar de schuld en dat ik weer opnieuw moet beginnen nog wel kwalijk, maar ben er niet boos om, ze wilde teveel te graag en ik was er aan toe om diezelfde dingen te doen, dus ik deed mee, ik was er zelf bij alleen stond ik er anders tegenover. . . .

Ik kan me nog wel herinneren dat ze ooit eens zei: "we kunnen niet uit elkaar gaan, wij zijn Peter en K, die horen bij elkaar, niemand in mn familie gaat scheiden dat hoort niet"
Toen had ze er dus al over nagedacht maar durfde niet, en dat was ook geen goede basis geweest, bij elkaar blijven omdat je anders de eerste in je familie bent. Toen had ik ook kunnen denken dat er iets fout zat en niet een lening af moeten sluiten voor een CV, maar dat is natuurlijk achterafgelul, ik heb toen die zin anders geintrepeteerd dan ik nu doe.

Het is een rare gewaarwording, iemand waarvan je dacht je hele leven van te houden is opeens niets meer dan iemand waar je ooit van gehouden hebt en nu is diegene gewoon een persoon, alle gevoelens zijn weg, als je diegene spreekt of ziet voel je niks... Dat maakt t makkelijker om ermee om te gaan maar ook heel erg raar,

ik spreek K, weet dat ik ooit mn hand voor dr afgehakt zou hebben, waar ik kinderen mee wilde, die: "Ja" zei op t gemeentehuis, waar ik "Ja" tegen gezegd heb op t gemeentehuis, die 4 jaar lang elke dag bij me was, en de paar dagen dat ze er niet was zo erg gemist had, waar ik mee naar bed ben geweest, waar ik uren naar kon kijken als ik eerder wakker werd dan haar... en nu is t gewoon een mens, iemand die ik ken.... ... .. .