Ochtendgloren
In de rode ochtendgloed
van de opklimmende zon
stel je jezelf voor
en glimlacht.
De warme middagzon
koestert de herinneringen die
we samen maken
hand in hand.
In de gloed van de ondergaande zon
zoen je me zachtjes
fluister je woorden
terwijl je armen beschermend
om me heen liggen.
Onder de tijdloze
sterrenhemel beloof
je me eeuwig samen zijn;
lichaam tegen lichaam.
Het is in de nevel van de dauw
dat ik je weg zie gaan,
toekijkend, halfverscholen
achter gordijnen,
steeds verder van elkaar gescheiden
Wie kon ooit weten
wat morgen zou brengen.
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende