Off.
Off.
Geen betere beschrijving voor hoe ik me voel de laatste tijd.
Off van alles. Off qua gevoel.
Kut is het.
Alles.
Ik wil niet dat andere mensen het zien, wil niet opgemerkt worden. Ik heb mijn portie zielig zijn gehad, genoeg voor mij.
Maar nu. Alleen. Ouders in Afrika, Ties richting thuis, mis ik iemand, anybody, hier. Bij mij.
Iemand om me af te leiden, om me uit mijn bui te trekken. Iemand die mijn gedachten bezig kan houden. Misleiden van een ander en mezelf, iets beters dan dat heb ik niet.
Geen reden is er voor te bedenken, waarom zou ik tranen spillen over iets wat ik niet ken. Wat ik niet weet en niet kan benoemen.
Ik ben moe. Moe van doen alsof, moe van anderen gerust stellen, moe omdat mijn lichaam niet doet zoals ik wil.
De bomen laten hun takken hangen
zwaar
van de regen
moe
van het eeuwige hangen.
ik voel me net een boom
zwaar
van de gedachten die blijven rondtollen
moe
van het het onbevredigbaar verlangen.
Lonk, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende