Old love

Ik stond op het station zoals eigelijk elke vrijdag te wachten op de trein naar Amsterdam. Van ver herkende ik al dat kleine jongetje met zijn rode pet, dave de kleine straatrat. Hij kwam op me aflopen samen met mijn ex, Nick.

Samen zaten we in de trein. Dave stapte in Alkmaar uit en ik bleef samen met Nick zitten ergens voelde ik de bui al aankomen. Nick bleef naar lachen naar me (dat hij stonend was zal daar vast ook mee te maken hebben gehad) en toen begon hij , hij begon half te janken 'hoe erg hij mij misde en dat hij me terug wou.
Hij bleef me maar aanstaren kwam steeds dichterbij me zat half op me schoot en probeerde me te zoenen.
Hij bleef maar zeggen dat hij mij wou hebben, dat hij spijt had en dat ik hem moest vergeven.

In eerste instantie was ik kwaad waar haalde hij het lef vandaan? Hij heeft mij gedumpt, gedumpt als grof vuil en nu is hij 'uitgekeken' op ze nieuwe meisje (ik noem haar maar even 'K' waar hij mij voor
heeft ingewisseld op een respectloze manier.

Hij is trouwens ookal vreemd gegaan terwijl hij met 'K' heeft. Ik sprak haar vanochtend kwam er tegen bij school. Opzich is ze eigelijk best een aardig meisje. In het begin kon ik haar niet luchten of zien maar nu heb ik zelfs medelijde met haar, ik heb zelfs een goed woordje voor haar gedaan bij Nick toen hij me in de trein probeerde te zoenen. Ik zei dat hij volwassen moest woorden en eerlijk. Eerlijk tegenover 'K', tegenover mij en tegenover zichzelf. Je kan een meisje niet dumpen als grof vuil.

Het klinkt stom maar toen Nick me meerdere malen probeerde te zoenen was de verleiding best groot om terug te zoenen toch ben ik trots dat ik het niet gedaan heb.

Ik ben trots dat ik eerlijk ben geweest tegenover 'K' maar het meest tegenover mezelf.
Ik ben trots dat ik mijn eigen grenzen heb bewaakt ondanks dat ik daar heel veel moeite mee heb.

Misschien word het dan toch ooit nog wat met mij ..