oma....

ik heb al een tijd niet geschreven maar heb nu toch even behoefte...

ik heb jullie al eerder vertelt dat het niet goed ging met mn oma..
ze lag al een aantal weken ziek op bed, en op haar heldere momenten nam ze gewoon afscheid van de zusters en mijn familie..

ze zei dat ze een mooi leven heeft gehad maar dat het nu wel genoeg was en zo gingen we allemaal omstebeurt toch maar een beetje afscheid van haar nemen..
toen ik bij haar was met mn vader, sliep ze alleen maar en als ze wakker was en wat zei verstond je de helft niet omdat ze haar gebit niet in had.
ik vond het heel moeilijk en emotioneel om haar zo te zien..
ze leek gewoon mijn oma niet meer, terwijl ze dat echt nog wel is!!!
maar ze was heel erg vermagerd, ze zag er zo slecht uit

en de 15e oktober is ze toch echt overleden
en de 20e is ze begraven..
ik ben die week elke avond uit geweest, moest gewoon afleiding..
mijn familie en ik hebben ook heel veel steun gehad wat we heel fijn vinden!! dus bedankt daarvoor lieve mensen

en de begrafenis was zo mooi!!
er werden gedichtjes voorgelezen die mijn oma zelf gemaakt had.
ook gedichten die familieleden over mijn oma gemaakt hadden.

ik vind het best moeilijk om dit hier zo neer te zetten, weet niet eens hoe ik het moet verwoorden.. maar wilde het toch ook wel weer even kwijt...

hier is een gedichtje dat mijn tante een keer had uitgeknipt uit een tijdschrift en dat echt heel goed bij mijn oma past:

Open was uw hart,
Liefde en hartelijkheid was wat u ons leerde.
Open was uw deur,
Voor een iedere die in nood verkeerde.

Open was uw oor,
Luisteren uw kracht.
Open was uw geest,
Menselijk en zacht.

Open was uw gemoed,
Steeds bereid om te geven.
Gesloten zijn uw ogen,
Het einde van een zorgend leven.
Voor altijd in ons hart.

Oma ik hou van u
Zal je nooit vergeten!!