On the clouds

Dit klinkt misschien raar. Maar ik voel me zo moe………ben moe van alles. Mijn gedachten vliegen overal naar toe.
Mijn hoofd is in de wolken. In de helderblauwe lucht. Onder mij zweven de donzige witte wolken. Ze zijn zo onschuldig en de lucht is helder en zonnig. Geen problemen, geen mislukkingen. Alleen pure perfectie. Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren met de wind. Ik zweef over de wolken.
Dan zie ik in die ene wolk een kamer. Een ziekenhuiskamer. Een baby’tje ligt in het bedje wat ik zie. De oogjes zijn gesloten, lange bruine wimpertjes rusten op de zachte wangetjes. Vredig ligt het kindje daar.
Dan kom ik langs een volgende wolk. Die is prachtig wit en heel erg klein. Een klein meisje kijkt me aan. Haar grote, groene ogen glanzen, ze kijken mij blij aan. In haar armen houd ze een baby’tje vast. Trots kijkt ze naar beneden, naar het kleine kindje.
Ik kom terecht op een wolk. Een donkere wolk. Ik zie het meisje staan. Ze staat aan de hand van een vrouw. Ze kijkt richting een kist. Tranen rollen over haar wangen.
Een springerige wolk komt me tegemoet. Ik zie een jonge vrouw. Een meisje. Mijn ogen worden groter, het is dat meisje met de groene ogen. Ze is groter, langer, mooier geworden. Veel jongens draaien hun hoofd naar haar om, maar ze weet dat niet. Haar buien veranderen met de minuut. Haar gezichtje is lief, maar haar ogen stralen een vuur uit die niet te beschrijven is. De wolk springt vrolijk verder.
Ik bots tegen een wolk aan. Het is geen gewone wolk, maar hij is roze. Haar ogen staren in de verte. Een jongen. Een jongen die groot, breed, sterk en knap is. Een jongen waar iedereen verliefd op is, maar hij houdt alleen van haar. Zij weet het niet, maar ze houdt van hem. Hij is geweldig, hij is het einde…
Een hele grote zwarte wolk schuift voor mijn gezicht. Het meisje huilt, huilt heel hard. In haar hand houdt ze een foto van een oude vrouw. Voor anderen houdt ze zich sterk, maar op haar kamer laat ze ze gaan. Ook haar hart is aan stukken gerukt, hij houdt niet van haar. En het ergste is dat die oude vrouw er niet meer is.
Ik kom terecht in een wazige grijze wolk. Het meisje kijkt vertwijfeld voor zich uit. Ze weet het niet. Niet hoe het verder moet en niet hoe het verder zal gaan. Ze heeft bijna geen hoop meer…