Onderweg naar gisteren

Onderweg naar Gisteren.
Want deze dag maakt het zwaar.
Maar als ik de vogels zie wachten,
om bij het aanbreken van de dag,
hun fluit concert ten gehore te brengen.
Herken ik zeker de vreugde.

Kijkend bij mijzelf naar binnen.
Ziet de wereld er heel anders uit.
Mijn hoofd vol met versleten gedachten,
laat me vol stromen met gemengde gevoelens.

Omringt met wat er is in mijn omgeving.
Lijkt alles voor even te veel.
Ook al is het maar voor even en deze ene dag.
Het is toch hoop wat uiteindelijk doet leven?