Ongeluk...
Ongeveer een jaar geleden
Lag ik rond deze tij op straat,
met allemaal gillende mensen om me heen
Naast mij zat de automoilist die me aangereden had
Ik zat huilend op de grond, met mijn mp3 speler in mijn hand
een meter verderop lag mijn fiets die totalloss was
Een man liep met mijn telefoon rond om mijn vader gerust te stellen
Blijkbaar lukte dat niet, want na een paar minuten kreeg ik mijn telefoon terug
*MOET ik naar huis komen* vroeg mijn pa bezorgd
*Nee, mama zal zo wel thuis komen* antwoorde ik
We hingen op
Heeft er iemand een deken, ze moet warm blijven werd er geroepen
*Ik haal er wel een, ik woon hierachter* zei ik, en ik wilde opstaan
* BLIJF LIGGEN* Antwoorde de rest paniekerig (hier hebben we achteraf wel heel hard om moeten lachen)
Toen loeiende sirenes van een ambulance
Ik hoorde mezelf denken *Als die maar niet voor mij is*
Bingo..wel dus
Ik werd onderzocht
Ja hoor, nachtje ziekenhuis
Lag ik daar in dat bed
Mijn moeder kwam binnenstormen
Ze had op de weg naar het ziekenhuis zo lopen stressen dat ze bijna zelf iemand had aangereden
Mijn moeder schrok
Als ze verteld hadden dat ik dood was, had ze het ook geloofd
Ik was net een lijk
Ik was zo ontzettend bleek
Niet gek
Ik fietste naar huis, ik steek over waar IK voorrang heb, rijdt er een auto door.
Ik werd tegen mijn rechterbeen geraakt, ik vloog over de motorkap, met mijn hoofd tegen de voorruit, en toen op de grond
Ik had een behoorlijk zware hersenschudding, mijn nek had een opdonder gehad, mijn rug, heup en ribben behoorlijk zwaar gekneusd, en de rest van wat er te kneuzen viel ook nog gekneusd
's Nachts geen oog dichtgedaan. Ik kon op geen enkele manier liggen, dan daarbij zag ik de hele tijd alles voor me..
Het was wel een uitkomst
Voor het eerst hoefde ik niet aan het seksueel misbruik te denken
Voor het eerst hoefde ik niet met hem geconfronteerd te worden
De volgende dag mocht ik naar huis.
Het is een heel verhaal, en het gaat nergens over, slaat nergens op. Ik ben nog steeds bang in het verkeer. Altijd stop ik en wacht tot iemand mij voorrang geeft. Ik moet zeggen.. wees altijd voorzichtig met wat je wenst.. Ik wenste altijd dat er een auto was die door zou rijden. Achteraf voelde ik me schuldig. Wat als het anders was afgelopen? dan hadden mijn ouders, en broer nu heel veel verdriet gehad. Dat zou ik ze nooit aan willen doen
Lag ik rond deze tij op straat,
met allemaal gillende mensen om me heen
Naast mij zat de automoilist die me aangereden had
Ik zat huilend op de grond, met mijn mp3 speler in mijn hand
een meter verderop lag mijn fiets die totalloss was
Een man liep met mijn telefoon rond om mijn vader gerust te stellen
Blijkbaar lukte dat niet, want na een paar minuten kreeg ik mijn telefoon terug
*MOET ik naar huis komen* vroeg mijn pa bezorgd
*Nee, mama zal zo wel thuis komen* antwoorde ik
We hingen op
Heeft er iemand een deken, ze moet warm blijven werd er geroepen
*Ik haal er wel een, ik woon hierachter* zei ik, en ik wilde opstaan
* BLIJF LIGGEN* Antwoorde de rest paniekerig (hier hebben we achteraf wel heel hard om moeten lachen)
Toen loeiende sirenes van een ambulance
Ik hoorde mezelf denken *Als die maar niet voor mij is*
Bingo..wel dus
Ik werd onderzocht
Ja hoor, nachtje ziekenhuis
Lag ik daar in dat bed
Mijn moeder kwam binnenstormen
Ze had op de weg naar het ziekenhuis zo lopen stressen dat ze bijna zelf iemand had aangereden
Mijn moeder schrok
Als ze verteld hadden dat ik dood was, had ze het ook geloofd
Ik was net een lijk
Ik was zo ontzettend bleek
Niet gek
Ik fietste naar huis, ik steek over waar IK voorrang heb, rijdt er een auto door.
Ik werd tegen mijn rechterbeen geraakt, ik vloog over de motorkap, met mijn hoofd tegen de voorruit, en toen op de grond
Ik had een behoorlijk zware hersenschudding, mijn nek had een opdonder gehad, mijn rug, heup en ribben behoorlijk zwaar gekneusd, en de rest van wat er te kneuzen viel ook nog gekneusd
's Nachts geen oog dichtgedaan. Ik kon op geen enkele manier liggen, dan daarbij zag ik de hele tijd alles voor me..
Het was wel een uitkomst
Voor het eerst hoefde ik niet aan het seksueel misbruik te denken
Voor het eerst hoefde ik niet met hem geconfronteerd te worden
De volgende dag mocht ik naar huis.
Het is een heel verhaal, en het gaat nergens over, slaat nergens op. Ik ben nog steeds bang in het verkeer. Altijd stop ik en wacht tot iemand mij voorrang geeft. Ik moet zeggen.. wees altijd voorzichtig met wat je wenst.. Ik wenste altijd dat er een auto was die door zou rijden. Achteraf voelde ik me schuldig. Wat als het anders was afgelopen? dan hadden mijn ouders, en broer nu heel veel verdriet gehad. Dat zou ik ze nooit aan willen doen
08 sep 2006
- meld ongepast verhaal
-
Surfacing
vrijdag 08 september 2006 14:42
damn dat doet me denken aan een ontelbare keren dat ik aangereden werd... fuuuuck das echt triest als ie je geen voorrang geeft! en die klotetaxi's!!!! bwaaah
ik pas nu ook heel erg op enzo -
Ann*
vrijdag 08 september 2006 16:36
-
Bessie
zondag 10 september 2006 11:20
Ik heb het ook gehad. Een aanrijding toen ik 18 was. Vloog ook over de motorkap. De eerste 2 jaar ben je nog heel voorzichtig in het verkeer daarna ging het over en fiets je weer als eerst.
-
Alexander (opgeheven op 04-06-2021)
zondag 10 september 2006 16:07
Dam.. wat een rotongeluk heb jij meegemaakt zeg. Ik hoop echt dat je dit nooit meer zult meemaken. Ik ben wel eens bijna aangereden door een bus, toen schrok ik me helemaal kapot.
Sterkte
Alexander
p.s leuk dat je mij heb toegevoegd in jouw lezerslijst
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 feb 2007 Beeldende Vorming/ Kunstgeschiedenis ( 1 )
- O 25 feb 2007 Afvallen ( 4 )
- O 19 jan 2007 FEEST!!! ( 10 )
- O 24 dec 2006 Ik ben weg!!! ( 5 )
- O 02 nov 2006 Logeren ( 2 )
- O 01 nov 2006 Weg van huis (2) ( 2 )
- O 01 nov 2006 Weg van huis ( 11 )
- O 01 nov 2006 Concert ( 4 )
- O 28 okt 2006 Bij jou ( 2 )
- O 14 okt 2006 Ik ben blij ( 7 )
- O 26 sep 2006 Shit happens ( 3 )
- O 26 sep 2006 Ik haat hem ( 5 )
- O 24 sep 2006 In Love ( 7 )
- O 21 sep 2006 Spannend ( 5 )
- O 18 sep 2006 Lief!!! ( 3 )