ons verhaal
De wind sloeg in haar rug,
De maan scheen op haar neer.
De zee stelde geen vragen
Huiverde keer op keer.
Het water golfde op het strand,
Ze bleef maar kijken naar het zand.
De maan zij niks de bomen zwegen,
En ze stond er maar, in de regen.
De tranen biggelde over haar wang,
Al weken, maanden, jaren lang.
soms kan ik em verplaatsen in dit persoon, ik heb het geschreven, op het moment dat ik mezelf dat persoon voelde.
ik denk dat iedereen zig wel een keer kan verplaatsen hierin, ik noemde het gedicht: verdriet zonder reden. ik dnek ook dat iedereen wel eens verdiet heeft zonder een reden. soms ben je depri, verdrietig of gewoon afwezig zonder dat ej de reden weet, of zonder dat je de reden wil accepteren. voor mij is het soms moeilijk om die reden te acepteren, ik wete niet of dat bij jouw ook zo is, maar ookal doe ik het zelf ook niet vaak, ik vind van mijzelf dat ik niet op msn niet via sms of wat dan ook, ik moet gewoon meer mijn emotie's laten zine, en niet het idee hebben: ze dneken ik ben alleen maar een blije vrolijke en tegelijker tijd stoere meid. maar die emotie's het valt niet mee, om daar over te praten, maar het moeilijkste is, omze te laten zien, aan je vrienden, aan de mensne met wie je dagelijks optrekt, als je jezelf meer zou bloodstellen aan je emotie's en die meer zou laten zine aan anderen zien, zou iedereen meer openlijker kunenn omgaan met elkaar, en elkaar meer kunenn begrijpen en helpen. maar dan ik midden in het gezicht, echt eerlijk neit, via een scherm of 500 kilo meter afstand. het zou niet alleen de wereld beter maken, maar nog belangrijker, het zou jezelf verbeteren.
-xxx- Conny
De maan scheen op haar neer.
De zee stelde geen vragen
Huiverde keer op keer.
Het water golfde op het strand,
Ze bleef maar kijken naar het zand.
De maan zij niks de bomen zwegen,
En ze stond er maar, in de regen.
De tranen biggelde over haar wang,
Al weken, maanden, jaren lang.
soms kan ik em verplaatsen in dit persoon, ik heb het geschreven, op het moment dat ik mezelf dat persoon voelde.
ik denk dat iedereen zig wel een keer kan verplaatsen hierin, ik noemde het gedicht: verdriet zonder reden. ik dnek ook dat iedereen wel eens verdiet heeft zonder een reden. soms ben je depri, verdrietig of gewoon afwezig zonder dat ej de reden weet, of zonder dat je de reden wil accepteren. voor mij is het soms moeilijk om die reden te acepteren, ik wete niet of dat bij jouw ook zo is, maar ookal doe ik het zelf ook niet vaak, ik vind van mijzelf dat ik niet op msn niet via sms of wat dan ook, ik moet gewoon meer mijn emotie's laten zine, en niet het idee hebben: ze dneken ik ben alleen maar een blije vrolijke en tegelijker tijd stoere meid. maar die emotie's het valt niet mee, om daar over te praten, maar het moeilijkste is, omze te laten zien, aan je vrienden, aan de mensne met wie je dagelijks optrekt, als je jezelf meer zou bloodstellen aan je emotie's en die meer zou laten zine aan anderen zien, zou iedereen meer openlijker kunenn omgaan met elkaar, en elkaar meer kunenn begrijpen en helpen. maar dan ik midden in het gezicht, echt eerlijk neit, via een scherm of 500 kilo meter afstand. het zou niet alleen de wereld beter maken, maar nog belangrijker, het zou jezelf verbeteren.
-xxx- Conny
02 nov 2006
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 nov 2006 nog 8 dagen
- O 21 nov 2006 Het best evan mijn leven
- O 21 nov 2006 KLote duits ( 1 )
- O 21 nov 2006 nog maar 9 dagen
- O 20 nov 2006 NEEEEE IK KAN HET NIET ( 3 )
- O 20 nov 2006 Nog maar 10 dagen ( 1 )
- O 19 nov 2006 Help
- O 19 nov 2006 Just a poem
- O 19 nov 2006 Nog 11 dagen
- O 18 nov 2006 Nog 13 dagen ( 1 )
- O 17 nov 2006 hoe kun je pa ( 3 )
- O 04 nov 2006 HOE KON JE ( 3 )
- O 04 nov 2006 VERVOLG: HOE KON JE ( 3 )
- O 04 nov 2006 HEO KUN JE ( 2 )
- O 03 nov 2006 vervold: tweeling wie? ( 1 )