ontspannende buitenrit werd meer een nachtmerrie!!

Hej,

hier dan mijn enorme verslag over die klote buitenrit gister..

ik kwam thuis van school en hielp gauw mijn moeder nog met de stallen uit te mesten.
ik wou graag nog een buitenritje maken en een nieuwe weg uitproberen.
ik had op het kaartje gekeken en een route uitgekozen die ik kon doen.
ik nam lady mijn pony.
ik had haar opgezadelt en was naar het weggetje toe gereden waar ik in moest.
eerst een stukje door een straatje van het dorp en toen een stukje door het weiland.
ik kwam op een karrepad terecht en die volgde ik.
ik moest naar boven.
ik kwam bij een kruispunt aan.. naar links ging het na een huis maar ik kon niet goed zien of het achter het huis verder liep. Ik kon ook rechtdoor. Ik besloot eerst te kijken of die weg achter het huis door liep.
helaas het liep dood bij een stal.
ik draaide me om en er kwam een hond luid blaffend op me af. Lady reageert gelukkig niet op honden, maar ik kon er ook niet langs want de hond leek nou niet echt blij om mij te zien.
Ik hoorde een stem die de hond terug riep. Er kwam een oud vrouwtje aangestrompeld.
De hond stond nog steeds voor me, maar blafde niet meer. Het vrouwtje stuurde de hond weg en zei:
"Daar kan je niet langs." "Nee dat had ik gezien." reageerde ik. Ze vertelde dat ik die andere weg in moest. Ik ben terug gereden en het weggetje ingeslagen. We moesten nog steeds omhoog. Lady vond het best zwaar want dat is ze niet gewend. Bij een bankje ben ik afgestapt om haar even te laten grazen. Daarna weer verder gegaan. Ik moest 3 hekken door van weilanden. In een van de weilanden stond een waterbak voor de koeien. Ik liet lady eruit drinken. Daarna ben ik verder gegaan. We bleven maar stijgen. Na een dik uur begon lady het echt zwaar te krijgen. Ik ben afgestapt. Ik begon een beetje in paniek te raken omdat het zo lang duurde voordat we gingen dalen.. Ik kreeg mezelf weer een beetje onder controlle en heb me vader opgebeld. Ik heb gezegt dat ik dacht dat het nog een half uurtje zou duren voordat ik thuis was.. tenminste dat hoopte ik.. op de kaart te zien zou dat gewoon zo moeten zijn. Ik heb lady nog een heel stuk achter me aangesleept. Elke keer in de hoop dat na de volgende bocht de afdaling begon. Toch bleef ik maar stijgen. Ik werd bang en maakte me ontzettend zorgen om lady omdat dit heel zwaar voor dur was. Lady wou terug maar ik trok haar verder omdat terug gaan ook een heel stuk was.. Ik begon te huilen omdat het steeds later werd en de paniek nam toe. Ik hield ondertussen wel contact met me vader. Maar ik zat toch ergens boven op een berg en geen idee waar ik zat. In een bocht zag in een pad het bos in verdwijnen. De eerste paar meter was nog een breed stuk maar het ging al gauw over in een bospad.. maar het ging naar beneden en ik wou zo graag naar beneden. het ene stemmetje in mijn hoofd zei: dit gaat naar beneden.. je moet naar beneden.. maar het andere stemmetje zei: Ben je gek.. wil je dat dat beest zn poten breekt..! want het was geen duidelijk pad.. dat ik zelf ook me pote kon breken kon me niej schelen.. maar ik maakte me meer zorgen om lady. Lady stopte elke keer met lopen. De 2 stemmetjes in mijn hoofd bleven maar door elkaar heen gaan. Het wijze stemmetje won.. ik heb lady weer mee terug genomen naar boven. Dat was ontzettend zwaar omdat het heel stijl was. Ik kwam uiteindelijk weer op de goeie weg terug. Ik besloot dat dit gekkewerk was. het was ondertussen kwart over 6. Ik heb mijn vader opgebeld. Ik heb gezegt dat ik het hele pad weer terug ging. Mijn vader leek dat ook een beter idee omdat ik gewoon geen flauw idee had waar ik zat. Ik stapte weer op lady en liet haar aan een losse teugel lopen. Ze wist de weg, want dat weten paarden altijd heel goed. Ik begon kwaad te worden op mezelf. Dat ik dit lady allemaal aan had gedaan, dat ik niet naar haar geluisterd had toen ze om wou draaien toen het te zwaar werd. Ik weet donders goed dat het paard het bij het goeie eind heeft.. dat je altijd naar een paard moet luisteren.. maar toch heb ik dat wijze stemmetje genegeerd. Toen ik weer bij de hekken kwam begon ik weer te huilen. Nu niet van angst en paniek, maar omdat ik blij was dat het einde in zicht was.. Ik liet de tranen over mijn wangen rollen. Ik opende de hekken en ging er door heen.. nog een klein stukje naar beneden en dan is het weer vlak. Ik begon te draven maar lady wou graag terug naar de stal.. eigenlijk had ik haar in moeten houden omdat ze het al zwaar genoeg heeft gehad maar ik wou terug en zij wou terug en het begon al donker te worden. We gingen het weiland op en galoppeerden verder. Ineens zag ik het slootje in de wei. Ik nam haar gauw terug en draaide haar een beetje weg. Ik stapte af en sprong over het slootje heen.. Lady sprong mij achternaa.. Ik sprong gauw weer op haar want zij wou al weer verder. Ze ging gelijk weer in galop.. we staken het weggetje over en gingen de volgende wei in. Lady begon haar pas te versnellen en ze ging steeds sneller. Ik verloor mijn controlle over haar. Ze rende en rende.. steeds harder.. ik heb haar nog nooit zo hard zien rennen.. ik begon als een razende te denken hoe ik haar weer onder controlle zou kunnen krijgen. Ik wist dat de enigste manier was haar om te draaien, maar daarvoor moest ik het zadel wel los laten om aan haar teugels te trekken. Ik hoopte dat ik zou blijven zitten.. ik klemde me knieen goed aan en gokte er op.. Ik trok aan haar teugels maar ze negeerde het. Ik trok nog harder.. harder dan het eigenlijk mag.. ik drukte mijn been aan en leunde op mijn andere been.. het zadel begon te verschuiven maar het hielp wel.. ik kreeg haar in een bocht.. ondanks dat bleef ze door rennen.. Ik stuurde haar op het hek van het voetbalveld af.. Daar had ze geen keus en moest ze remmen, waardoor wel de kans groot was dat ik tegen het hek aangesmeten werd. Ze rende er op af.. Ik dacht niet meer naar en stuurde haar er gewoon nog steeds op af.. Ik had geen keus.. als ze zo door rent zou ik er zowiezo afvallen en zou lady zich kunnen bezeren. Ze schoot nog net het hoekje op maar ik kreeg weer controle op haar en kreeg haar terug in draf.. even later kreeg ik haar terug in stap. Ik haalde opgelucht adem. Ik was blijven zitten.. geen idee hoe.. maar ik zat nog!
nog 50 meter en dan waren we thuis.

In de stal stapte ik van lady af. Ze was zeiknat van het zweet en ik trilde helemaal. Ik deed haar het hoofdstel en zadel af en ben toen eerst naar binnen gelopen.. Ik riep door de deur dat ik weer was.. Mijn ouders kwamen gelijk uit de keuken.. Ik begon te huilen.. de blijdschap dat ik thuis was, de boosheid om wat ik had gedaan.. de angst van de afgelopen paar uren.. alles kwam eruit.. Mijn moeder omhelsde me.. Ook zij was erg ongerust geweest.. Toen zijn we naar de stal gegaan om lady's benen af te spoelen en haar een deken om te doen zodat ze niet te snel afkoelde.. ze kreeg een schep brokken en een bak water.. Ik ben zo trots op haar.. ze heeft me helemaal weer naar huis gebracht.. ze is zo braaf geweest.. ik ben trots op haar maar nog steeds boos op mezelf.. boos dat ik niet naar haar geluisterd heb toen ik dat moest..

Het was half 8 toen ik naar binnenliep en al bijna helemaal donker. Ik ging etenn, maar ik kreeg geen hap door mijn keel.. ik heb de helft in de prullebak gegooit.. daarna ben ik gaan douchen,, heb ik nog een kop thee gedronken en ben me bed ingedoken..
ik was moe,, kapot.. maar toch kon ik niet slapen.. alle beelden van de buitenrit kwamen naar boven.. het was verschrikkelijk..
ik ging me bed uit en rookte een sigaretje om beje rustig te worden.. daarna probeerde ik aan wat anders te denken en uiteindelijk viel ik in slaap..

zoo.. uitgebreid verslag he..
doet wel goed om het van me af te schrijve..
hoewel ik nog steeds boos op mezelf ben maarja daar doe je niks aan..

noujaa ik stop nu want kheb zere vingers van het typen..
en kben nog steeds moe..

d0egg