Ontwikkelings Hulp.
Tja in oktober gebeurt het dan eindelijk de 11e.
Ik ga dan voor drie weken naar Oeganda om daar ontwikkelingshulp te geven.
Drie weken weg van me ouders, broertje, vrienden, kennissen en wie weet heb ik dan wel een vriend.
Ik kijk er heel erg tegen op maar ik weet zeker dat dit het waard is.
Het lijkt me zo geweldig dat als ik daar weg ga dat ik daar een klein mini verschil heb kunnen maken.
Een verschil dat niet veel mensen op mijn leeftijd kunnen doen.
Ik hoop dat ik er veel van ga leren en ook de verschillen kan zien en kan accepteren.
Als ik deze reis heb gemaakt weet ik misschien ook eindelijk of ik verpleegkundige bij defensie wil worden.
Als ik die opleiding haal weet ik dat ik soms voor maanden of misschien wel jaren uitgezonden kan worden.
En ik weet niet of ik dat wel aan kan, ik ben een een gezelligheidsmens.
Ik wil later een huisje, boompje, beestje.
En zeker als ik dan een vriend heb, ik wil dan niet jaren lang weg zijn in een rot land zo als bijvoorbeeld Afghanistan. Ik wil als ik 20 of 21 ben veilig in Nederland zitten bij vrienden en elk weekend kunnen stappen.
Of bij mama kunnen zijn als ik er even door heen zit.
Veel mensen zeggen dat ik het wel aan kan en dat ik spijt krijg als ik het niet doe.
Veel mensen zeggen : Ach dan ben je nog jong je hebt dan nog een heel leven voor je, tijd zat voor je huisje,boompje en je beestje. Maar ik heb altijd al vroeg een eigen huisje willen hebben.
En een lieve vriend om me leventje mee te delen. En me vrienden dicht om me heen.
En dan het nog niet eens over me vader gesproken.
Die heeft vroeger een jaar in het leger gezeten en die timmert er nu op dat ik die baan MOET nemen.
En dat ik niet zo moet zeuren.
Je word er sterk van dus zeur niet mens je gaat het leger in omdat ik dat wil.
Maar het is toch mijn toekomst?
En daar bij zegt hij er nog bij : Je telt me anders echt teleur.
En dat wil ik niet..
Ik wil mijn vader niet teleur stellen ook al heeft hij vroeger me jeugd verpest..
Wat een drama.
Ik ga dan voor drie weken naar Oeganda om daar ontwikkelingshulp te geven.
Drie weken weg van me ouders, broertje, vrienden, kennissen en wie weet heb ik dan wel een vriend.
Ik kijk er heel erg tegen op maar ik weet zeker dat dit het waard is.
Het lijkt me zo geweldig dat als ik daar weg ga dat ik daar een klein mini verschil heb kunnen maken.
Een verschil dat niet veel mensen op mijn leeftijd kunnen doen.
Ik hoop dat ik er veel van ga leren en ook de verschillen kan zien en kan accepteren.
Als ik deze reis heb gemaakt weet ik misschien ook eindelijk of ik verpleegkundige bij defensie wil worden.
Als ik die opleiding haal weet ik dat ik soms voor maanden of misschien wel jaren uitgezonden kan worden.
En ik weet niet of ik dat wel aan kan, ik ben een een gezelligheidsmens.
Ik wil later een huisje, boompje, beestje.
En zeker als ik dan een vriend heb, ik wil dan niet jaren lang weg zijn in een rot land zo als bijvoorbeeld Afghanistan. Ik wil als ik 20 of 21 ben veilig in Nederland zitten bij vrienden en elk weekend kunnen stappen.
Of bij mama kunnen zijn als ik er even door heen zit.
Veel mensen zeggen dat ik het wel aan kan en dat ik spijt krijg als ik het niet doe.
Veel mensen zeggen : Ach dan ben je nog jong je hebt dan nog een heel leven voor je, tijd zat voor je huisje,boompje en je beestje. Maar ik heb altijd al vroeg een eigen huisje willen hebben.
En een lieve vriend om me leventje mee te delen. En me vrienden dicht om me heen.
En dan het nog niet eens over me vader gesproken.
Die heeft vroeger een jaar in het leger gezeten en die timmert er nu op dat ik die baan MOET nemen.
En dat ik niet zo moet zeuren.
Je word er sterk van dus zeur niet mens je gaat het leger in omdat ik dat wil.
Maar het is toch mijn toekomst?
En daar bij zegt hij er nog bij : Je telt me anders echt teleur.
En dat wil ik niet..
Ik wil mijn vader niet teleur stellen ook al heeft hij vroeger me jeugd verpest..
Wat een drama.
22 mei 2014
- meld ongepast verhaal
-
deSchim
donderdag 22 mei 2014 19:39
Volgens mij weet je heel duidelijk wat je wilt !!
-
Luunaa (opgeheven op 23-1-2015)
donderdag 22 mei 2014 19:47
Haha ik ben echt sprakeloos. Je vader heeft helaas zijn smoeltje te houden. Het is jouw leven. Als je het leger in wil, doe je dat. Als je het niet wil, is het tijdverspilling.
Leef je leven voor jezelf, niet voor iemand anders. Geloof me, anders komt het nooit goed.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 mrt 2015 Blauwe plekken. ( 1 )
- O 05 mrt 2015 onzekerheid
- O 04 mrt 2015 Goed persoon ( 1 )
- O 04 mrt 2015 Oke dan niet. ( 1 )
- O 02 mrt 2015 The last time? ( 1 )
- O 24 feb 2015 Alles komt goed. ( 2 )
- O 22 feb 2015 Naakte waarheid. ( 1 )
- O 18 feb 2015 Wat ik wil.
- O 16 feb 2015 ik mis je
- O 15 feb 2015 stoutste droom
- O 11 feb 2015 dit is een geluksmoment ( 1 )
- O 10 feb 2015 Leeg gevoel ( 1 )
- O 08 feb 2015 Jou armen
- O 05 feb 2015 Mijn reis in Uganda
- O 05 feb 2015 Liefde? ( 5 )