Onverdient
Zoveel wat mij dwars zit, zoveel wat me wakker houdt, zoveel dat me doet verliezen. Zoveel dat me dwars zit, bovenal mijn tong, nooit zal ik kunnen spreken. Mijn mening alsof die telt, mijn emoties alsof die er toe doen, mijn leven alsof dat er nog toe doet. Hoe zou het kunnen als ik mezelf niet laat leven? Als ik mezelf altijd maar de grond in praat? Hoe zou het er toe kunnen doen als ik niet eens mijn eigen persoon erken als een persoon.
Elk moment van de dag neem ik kleine keuzes die uiteindelijk leiden tot grote consequenties. Het zijn de kleine dingen die het 'm doen. Het spijt me, lieverd.
Kon ik maar mijn frustraties uitspreken, mijn hartezeer doen verwoorden, mijn ongenoegen duidelijk maken. Kon ik maar voor mijzelf kiezen.
Waarom wil ik dat iedereen van me houdt zoals ik niet van mij houd? Ik doe zo hard mijn best om geliefd te zijn bij iedereen waardoor ik niet meer weet hoe ik mezelf moet liefhebben. Ik verraad iedereen en mezelf. En het verscheurt me van binnen. Mijn hart.. het wil niet meer, wil er uit gekerfd worden. Met stompe nagels wil het uit mijn borst worden gegraven.
Ik zoek ware liefde maar heb mezelf er voor verraden, mijzelf en vele anderen. Jullie verdienen mij niet. De wereld verdient mij niet.
Soulmate, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende