Oorlog

Kun je een oorlog op politieke basis vergelijken met een innerlijke oorlog met jezelf?
Eigenlijk wel.

Een innerlijke oorlog voeren met onszelf is voor velen onder ons dagelijkse kost.
Het constant reflecteren over onszelf doet vaak slechter dan goed.
Het gewoon kunnen loslaten lukt bijna niet en onze molen blijft maar draaien.
De aanslagen die in realiteit worden gepleegd op mensen, infrastructuur en levens, vinden we ook mentaal en fysiek terug terwijl we onze innerlijke oorlog voeren.
"
Ik ben te dik dus ik ga overmatig sporten, doe een dieet, neem afslankmiddelen, ...
Ik heb pukkeltjes dus ik smeer m'n huid vol met producten die misschien schadelijk zijn of juist niet werken.
Ik heb lichaamsbeharing dus ik scheer mezelf langs alle kanten, met een sneetje hier en daar, tot bloedens toe.
Ik heb andere interesses dan mijn vrienden dus zal ik me maar noodgedwongen aanpassen aan hén, want anders hoor ik er niet meer bij.
Ik ben te bleek dus ik ga zonnen zonder bescherming, zonnebrand tot en met.
Ik zit niet lekker in mijn vel dus ik pijnig mezelf fysiek.
Ik haat wat ik zie in de spiegel....
Ik haat wat ik draag, hoe ik denk en wat ik doe...
Kortom IK VOEL ME NIET GOED - en is er daar dan een kant-en klare oplossing voor? Absoluut niet.
"

Onze dagelijkse strubbelingen, dagelijkse dwanggedachten om er altijd maar bij te horen zijn een complete aanslag op onszelf als persoon.
Kan je jezelf daar 100% overzetten? Ik denk het niet.
Niet alleen de maatschappij, maar ook wij gewoon, de soldaten die ten oorlog trekken en moeten strijden maken dat we onszelf als de vijand zien.
Is er dan ooit sprake van 'vrede' ? Vrede met onszelf?