Oorontsteking

Mijn haar zit vanmorgen van geen kanten dus ik probeer de gel nog maar eens. Nu zit het wel goed, ik moet er dus gewoon heel weinig van gebruiken….

Voor de verandering ben ik vooral aan het woord in de auto. Ik vertel haar over mijn hondje en dat hij waarschijnlijk een oorontsteking heeft. Omdat mijn middelste zus hem mede verzorgt, zij laat hem tussen de middag uit en heeft hem regelmatig te logeren, ga ik vanavond met haar en natuurlijk het hondje naar de dierenarts. Mijn liftster vraagt hoe oud mijn hondje is en ik vertel dat hij op achttien oktober elf wordt. Ook vertel ik dat ik als alleenstaande nooit een hond genomen zou hebben, je kunt het beestje niet de hele dag alleen laten, maar aangezien ik deze min of meer geërfd heb en mijn zus me meehelpt….

Op het werk besteed ik een groot deel van mijn dag aan het bijstellen van het e-mail systeem en op scherp stellen van de beveiliging. Het virus is ook nog niet helemaal uitgebannen en blijkt op steeds andere machine’s weer terug te keren. Ook bestel ik nog het een en ander bij een nieuwe leverancier. Als deze levering goed gaat zal ik er vaker bestellen. Om drie uur denk ik even aan een vriendin die op dat moment een operatie moet ondergaan en gooi er een schietgebedje tegenaan in de hoop dat alles goed gaat voor haar. Vlak voor het naar huis gaan moet ik de beveiliging weer open gooien voor iemand. Dat krijg je met het ‘piep’-systeem, je gooit alles dicht en voor diegene die beginnen te piepen gooi je het systeem weer open…

Met mijn liftster heb ik het weer eens over muziek en als ze een goed nummer op de radio hoort zet ze hem harder. We zitten zo mee te zingen dat ik vergeet op de weg te letten en bijna een ongeluk veroorzaak. Gelukkig heeft zij de auto wel gezien en waarschuwt me waardoor ik nog kan corrigeren. Verder begint ze weer met haar inmiddels traditionele klaagzang. Ze hebben namelijk werkoverleg gehad en daar zijn een hoop dingen uitgesproken. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dat een goede zaak vindt, nu alles op tafel ligt kan er ten minste iets aan gedaan worden…

Bij mijn middelste zus eet ik lekker spruitjes met uitgebakken verse worst. Ze heeft het op een groot bord opgeschept, alleen ik zie het gelijk en trap er dus niet in. Gelukkig is ze zelf ook niet zo’n grote eter en weet van mijn streven om te minderen met eten. Daarom begrijpt ze ook dat ik niet alles opeet. Er is nog tijd voor een bakje koffie en we gaan daarna naar de dierenarts. Het is niet druk en er is maar één wachtende voor ons. Ik had gelijk, hij heeft een flinke oorontsteking en we krijgen een zalfje mee….

Eenmaal thuis, kleed ik me om en kijk wat er op de televisie komt. Niks dus. Omdat mijn computers in de gort liggen en ik nu geen zin heb om dat op te lossen, zet ik de DVD ‘Donnie Brasco’ op. Dat blijft een goede film…

15 oktober 2003