Op een gegeven moment lig ik dood te gaan

2 jaar geleden om deze tijd reed ik weg bij de notaris, had net mn handtekening voor mn huis gezet
was in mijn ogen de dag dat ik eindelijk aan mn leven begon.
Maar nu 2 jaar later zit ik al weet ik hoeveel weken weer waar ik was voor mn leven begon.
Dus mn leven was eignelijk niet begonnen.

Gelukkig ben ik pas 30, ze zeggen dat het pas begint bij 40... maar zolang wil ik niet wachten, ik weet nu hoe t is, en ik wil t weer.

Stom idee, 2 jaar geleden vandaag, ik kan je ook nog precies vertellen wat ik de komende week 2 jaar geleden gedaan heb, en sterker nog, ik weet de weken erna ook nog wel.

Werd vanmorgen wakker, en t was t eerste wat ik dacht, ik dacht: "over 10 minuten gingen we het huis nog even bekijken en daarna naar notaris toe"

En dat is echt n rare gedachte, maar wat is nou 2 jaar op n mensenleven, mn volgende huis woon ik 4 jaar in en daarna 10 jaar en op een gegeven moment lig ik in n bejaardenhuis dood te gaan.... heb ik al die tijd voor niets verhuisd.....

Weet je ik wil eigenlijk proberen om dit stukje grappig te laten lijken maar het lukt me niet, ik wil slap lullen hierover, proberen om te laten zien hoe ik normaal met dingen omga, erom lachen en denken, life goes on... maar het lukt nie echt he.

Weet je wat t stomme is, eigenlijk waren we toch al aardig uitgekeken op die toko, we waren al verder aan t kijken naar andere huizen, dus het enige verschil met toen en nu is is dat ik nu niet meer met haar aan t verderkijken ben, dus waar maakt Peter zich druk om.... M'n leven loopt precies zoals gepland alleen niet op de manier die gepland is.

Weet je, ik kom er ooit wel weer, ik wil alleen er weer snel komen, schijt aan wat me nu gebeurd, daar ben ik over een paar jaar vanaf, dan denk ik aan deze tijd en zie ik dat ik dat de hele klerezooi voor bij is en ik nog steeds niet aan de drugs zit of zo.....

NU is het een kutzooi, maar het gebeurd zoveel mensen en die zijn een paar jaar later wel weer gelukkig, die vertellen mij hun verhaal en t komt gewoon voor weet ik vele hoeveel procent overeen met mij, en die leven nog, die hebben ook niet opgegeven. ik moet alleen nog even een tijdje ziek zijn van de hele kutsituatie, dat wil ik niet, maar ik wil ook niet mn leven laten verpesten omdat iemand anders dat voor mij besluit.

(ps... die titel heb ik neergezet om te testen of je met dramtische titels meer lezers krijgt )