open kaart spelen...

*Zucht*
't Is moeilijk.
Ik heb het gevoel dat ik niet eerlijk ben tegen de mensen waarom ik geef. Alleen m'n ouders weten wat er in mijn hoofd omgaat, en m'n moeder hoorde vanmiddag van mijn laatste overwegingen, was helemaal misselijk en kwam heel moeilijk weer in slaap... (ze had nachtdienst en ze had me horen huilen)
Ben overstuur naar huis gegaan van werk, 't lukte allemaal niet meer. Ik probeer me groot te houden, ik wil iedereen laten merken dat ik het allemaal wel kan rooien in m'n eentje, dat ik sterk ben, dat niets me klein kan krijgen. Maar eigenlijk heb ik de mensen die veel om me geven, gewoon zo onwijs nodig!!!

Vandaag ook, toen ik thuis kwam, huilen geen gebrek (weet eigenlijk niet eens meer waarom, voel me gewoon zwaar klote)... heb overwogen om mezelf drie weken lang van de rest van de mensheid te isoleren (geen optie, want onmogelijk) en heb zelfs gedacht: "als ik nu van het balkon spring, ben ik overal vanaf, heb ik geen problemen meer, geen pijn, geen verdriet, geen gevoelens.. ik heb dan heerlijk helemaal niets meer aan m'n hoofd...". Ik schaam me er zo voor... maar dan zou niemand meer last van me hebben...
01 okt 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Roozzie
Roozzie, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende