Opwindende leugens

Wie heeft er tegenwoordig niet een verslaving?
Ik vraag het me steeds vaker af.
En verslaving zijn niet alleen drugs-,alcohol- en rokersgevallen.
Psychische verslavingen bestaan net zo goed.
Ik vroeg me af wat voor junkie er achter een bepaald individu zit.
Vol inlevingsvermogen probeer ik te snappen, te begrijpen.
Gedachteloos schrijf ik ideetjes op.
Laat mijn hersens denken en pen vloeien...
Waarheid vermengt zich met fantasie.
Een psychologisch kijkje in mijn hersenen.

'Mijn eigen verslaving?
Dat is niet zo moeilijk te benoemen,
ik kom er open voor uit.
Mijn grootste verslaving is liegen.
Of het verslavend is?
Ja, zeker weten.

Ken je dat niet? Die opwinding onder in je buik als je voor de eerste keer liegt tegen je moeder.
Als je stug blijft volhouden dat je nog geen snoepje hebt gepakt, dat je met voetballen niet gevallen bent.
Je moeder lacht wat, strijkt over je hoofd en gaat in op je leugen of geeft hoogstens een bestraffende tik tegen je achterwerk. Het vertrouwen, de relatie tussen moeder en kind, is tot zover nog niet geschaad.

Op een gegeven moment zijn de kleinere kicks eraf, blijven alleen grotere leugens over. Je begint rond te bazuinen dat je iemand verloren bent, verzint er zelfs de afschuwelijkste scenario's bij. Iedereen gelooft je, krijgt medelijden. Je weet dingen perfect te plaatsen, hebt vrijheid om emoties te uitten. Toch kan je het in de hand houden, zorgt dat er niemand een meelevend rouwkaartje stuurt. Perfectionistisch ga je te werk, je weet zelfs precies te melden wanneer de begrafenis is en kan die dag thuisblijven door je ziek te laten melden. Geen volwassene heeft je door, je vraagt niet om hulp en ontvangt het respect wat je niet verdiende.
Heel ver weg voel je dat je fout zit, dat je liegt en verkeerde dingen doet. Je onderdrukt het, probeert moeiteloos te genieten van het respect dat je via blikken en opmerkingen ontvangt. Eventjes heb je een enorme kick, kan je schoolwerk vergeten onder het mom van rouwverwerking, kunnen slecht gemaakte toetsen overgedaan worden zonder wettige briefjes en stoppen vrienden je lieve briefjes en knuffels toe. Toch eindigt elke kick met een enorme klap, wekelijks blijven mensen vragen hoe het met je gaat. Goed, dat is maar bijwerking...
Het moeilijkst van alles is het volhouden, het blijven liegen als er gevraagd wordt naar de achterblijvende familie. Verhalen ontstaan, fantasieeën laat je op de vrije loop. Personen en hun karaktertrekken worden door jou gevormd, je lijkt het leven zelf in de hand te hebben.
Als een soort God creeer je verhalen, levens, verwerkingen en jezelf. Want zonder enig idee verpest je je eigen leven, overschaduw je je eigen vrolijke kant. Alles wordt ingevuld met vreselijke verhalen, want vrolijke details worden niet gehoord. Heftige verhalen zijn sensatie, dwingen respect af en het allerbelangrijkste, ze geven je aandacht. Ieder gezicht draait zich om bij het horen van een emotioneel verhaal, de maatschappij is erop gefocust. Hoe raak je los van je leugens, zet je een streep door al je verzonnen personen, hoe sluit je alles af en begin je opnieuw? Leugens zijn opwindend, leugens zijn fantastisch, totdat de waarheid nodig is.'

Half geschrokken lees ik mijn teksten na, beseffend dat mijn fantasie overdreven veel heeft ingevuld. Toch weet ik dat veel mensen automatisch liegen, dat leugens aantrekkelijker zijn dan de waarheid. Leugens zijn makkelijk, van deze tijd, geven een kick, en zijn bovenal opwindend.
Wie laat zich er niet door verleiden?