Oud & Nieuw

Elk jaar ben ik onrustig en angstig met Oud & Nieuw. Overdag moest ik werken. Met vuurwerkgeluiden en af en toe ook redelijk dichtbij. Ik denk dat ik in een vorig leven met een harde knal het leven heb verlaten. Ik kreeg heel lief een oliebol aangeboden van mensen die buiten stonden te bakken. Praatje gemaakt en even genieten. Compleet met poedersuiker en servetje. Tijdens het werk ook regelmatig de beste wensen gekregen. Dat kan mij ontroeren. Dat mensen even de moeite nemen om dat tegen je te zeggen. Met een collega gekletst en gelachen terwijl we druk bezig zijn om te sorteren en na te kijken. Ik heb een zwak voor hem. Bij thuiskomst gelijk met de hond naar buiten en de brievenbus dichtgeplakt. In het verleden is het een aantal jaren achter elkaar opgeblazen. Daar word je niet vrolijk van. Mensen hebben geen besef van hoeveel angst dat veroorzaakt. En van de kosten. Zo'n 750 euro per keer. Omdat de brievenbus op maat gemaakt moet worden, er een bedrijf twee keer langs moet komen, enzovoorts. De laatste keer dacht ik, serieus, dat er een aardbeving was. Zo'n enorme klap gaf de v u u r w e r k b o m. Alle onderdelen lagen op straat. Dit jaar is de brievenbus er nog (afkloppen).

De avond zelf heb ik voor het eerst in jaren, redelijk ontspannen doorgebracht. Het viel mee met de knallen en de overlast. Hond was ook relaxt. Het maakte hem niet angstig en hij lag rustig aan zijn bot te knabbelen. Al zet ik wel een emmer water in de hal neer. Voor het geval dat. Vroeg op de avond merkte ik al dat er veel kruitdampen in de lucht zaten. Door de mist zag je ook geen hand voor ogen. Ik heb de neiging om heel regelmatig te controleren. Of er geen brandjes zijn. Maar dat controleren ging niet want de rooklucht slaat gelijk op mijn longen. Dus probeerde ik mij eraan over te geven, en gedachten te verzetten door wat tv te kijken en te internetten. Om twaalf uur gaven huisgenoot en ik elkaar een hand en wensten elkaar het beste voor het nieuwe jaar. Whatsapp berichtjes verzonden naar familie en vrienden die ook wat terugstuurden. Na een uurtje ben ik gaan opruimen en mijn bed ingerold. Om vanmorgen, in alle vroegte, heerlijk rustig met de hond te lopen. En te zien dat in dit gedeelte van de straat het rustig is gebleven. Dat geeft moed voor de volgende jaarwisseling.
01 jan 2020 - bewerkt op 01 jan 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Groningse
Groningse, vrouw, 53 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende