OV-chipkaart ellende

Vanmiddag ben ik met 2 tassen vol met boodschappen naar Nijmegen gegaan met de trein en bus. Een vriendin van mij zit met een IBS in een kliniek en vroeg of ik zin had om langs te komen. Ze was niet in haar (tevens ook mijn) regio opgenomen, het is erg vol in de klinieken in dit land. Ik had wel verwacht dat ze zou vragen of ik wat boodschappen mee wilde brengen maar kreeg een behoorlijke lijst. Toen ik eindelijk klaar was bij de AH moest ik nog haast maken om de trein te halen en dat lukte maar nét, gelukkig. Op het station in Nijmegen zocht ik naar de bus die mij volgens 9292 naar mijn eindbestemming te brengen. Ik heb overigens een hekel aan reizen met de bus, vind het soms zo onduidelijk en hou alles bij met mijn telefoon en het scherm in de bus. De lijnen die ik moest hebben stonden bijvoorbeeld niet op het lichtbord van vertrekkende bussen. Volgens 9292 ging er wel een bus richting Beuningen die ook zou stoppen bij het Huygensgebouw. Ik stap de bus in, check in, zeg goedemiddag maar krijg geen respons. Als ik bijna wil gaan zitten wil ik toch zeker weten dat ik in de juiste bus zit dus loop ik nog naar de chauffeur en vraag hem of hij bij het Huygensgebouw stopt, hij kijkt weer niet op en zegt me dat ik dat wel weet omdat ik toch al ingecheckt heb. Sorry meneer, ik kom niet uit de grote stad. 2 Haltes verder stap ik de bus uit en heb ik een gezellige dag gehad met de vriendin.
Rond 17:00uur wilde ik weer terug naar huis. Ik weet zeker dat mijn ov-chip in mijn binnenzak of broekzak zat met mijn telefoon. Toen ik buiten was heb ik mijn telefoon gepakt om te kijken welke bus ik moest hebben om op het station te komen. Ik kwam er al snel achter dat vrijwel elke bus wel naar het station ging aan beide zijden van de straat. Toen de bus eraan kwam wilde ik mijn ov-chip pakken maar ik kon 'm niet meer vinden. KUT!
Ik heb een halfuur heen en weer gelopen tussen de bushaltes, gezocht op het parkeerterrein, onder auto's en uiteindelijk nog naar de kliniek en echt alles overhoop gehaald en ook bij de receptie hadden ze niks gevonden. De route die ik had afgelegd was niet lang dus na een tijdje gaf ik het maar op. Er zat dus niks anders op dan naar het station te lopen. Niet dat ik dat zo heel erg vond, station Heyendaal was maar 10 minuten lopen maar ik ben gewoon naar het CS gelopen. Ik denk dat ik daar 30 tot 45 minuten over gedaan heb. Was wel lekker verfrissend. Moest nu natuurlijk een kaartje kopen voor de volle pond + €1 voor het kaartje. Half 7 zat ik in de trein terug naar huis en 3 kwartier was ik weer op mijn plaats van bestemming. Máár mijn fiets stond in de bewaakte stalling en wat heb je er voor nodig om die weer terug te krijgen? Juistem, de ov-chipkaart waarmee je je fiets in de stalling zet. Overdag zit er wel een mannetje die een beetje aan fietsen sleutelt of televisie kijkt met een kopje koffie maar was natuurlijk al weer naar huis. Er zat niks anders dan weer te lopen. Moest ook nog boodschappen doen dus ik was pas om half 9 écht thuis. Koud tot op het bot.

Ik zag dat mijn moeder een paar keer had gebeld dus die ik belde ik snel terug en vertelde haar het hele verhaal.
Na dat gesprek heb ik nog 1 laatste keer alles ondersteboven gekeerd maar ik ben hem echt verloren.
Heb de NS gebeld voor een nieuwe kaart, het vrouwtje aan de lijn reageerde zo traag op mijn vragen en antwoorden dat ik steeds het gevoel had dat ze me niet verstond. Maar binnen 3 dagen krijg ik een nieuwe kaart (€11) en het saldo van de oude kaart word pas over 2 weken gestort.

Morgen maar even langs de fietsenstalling om te vragen hoe ik mijn fiets terug kan krijgen. Geen zin om voor minstens 3 dagen te betalen voor de stalling bovendien fiets ik vrij regelmatig (ook met deze temperaturen).

De wereld vergaat niet maar ik baal wel van het verlies van een stukje plastic.