over mijn vader..
Ik ben je dochter, en zal het blijven voor altijd.
Maar je hebt het zo vreselijk verknald,
dat nu je een vreemde bent voor mij.
Al die jaren verloren, ze betekenen niks meer
het ging fout, elke keer weer
Je was mijn alles, je was mijn nummer één,
maar ik wen er nu aan dat je uit mijn leven verdween.
Ik doe mijn ogen dicht, denk aan jaren terug en zie je gezicht.
Er was altijd wel iemand, maar niemand als jij.
Maar je bent te laat om er voor me te zijn.
Die kansen heb je gehad, en elke keer deed je me weer pijn.
Ik ben gewend aan het gevoel dat jij me weer laat stikken,
Nu ben ik er klaar mee, ik hoef het niet meer te pikken.
Ik heb zoveel moeite gedaan om jou bij mij te houden,
Maar ik ben je kwijt, net als mijn vertrouwen.
Mijn vertrouwen of het ooit nog goed zal komen,
Is nu zo klein dat ik er alleen nog over kan dromen.
Soms denk ik dat alles misgaat dat ik net zo als jou wordt
ik wil geen woorden meer vuil maken aan je, dus ik hou het kort.
Ik mis wie je was, ik haat wie je bent
ze zeggen dat ik op je lijk maar ik weet niet eens meer wie je bent
Vrouwke040, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende