Overdenking #2

Ik ben nu 'Het dagboek van een psycholoog' door Jeffrey Wijnberg aan het lezen. Ontzettend herkenbaar en ook heel leuk om te lezen hoe simpel zijn leven ook is. Ik kijk ontzettend tegen hem op en leer veel van hem. Het schijnt dat ik er ook in genoemd sta, maar ik ga er niet specifiek naar zoeken. Gewoon het hele boek lezen en de volledige inhoud serieus nemen. Oh wat ben ik toch ijdel soms.

Het lezen van dat boek spoort me aan om meer zelf te gaan schrijven. Juist die kleine dingen zijn heel leuk om op te schrijven en de overdenkingen die eraan gekoppeld zijn kan je alleen benoemen als het vers is. Dus bij deze. Ook leuk om soms over cliënten te schrijven lijkt me, omdat dat een groot deel van mijn leven is en ze soms veel indruk op me maken.

Ik merk dat ik steeds meer provocatief werk en dat ik dat heerlijk vind. Ik word er ook steeds een beetje beter in en wil nog zeker level 3 halen. Het werkt als een tierelier en ik voel ontzettend veel vrijheid en humor in mijn werk. Zo vallen er ook veel pubers door de mand wanneer je ze provoceert. Prachtig! Wat is het probleem? Eigenlijk niks! Hoe minder jij doet, hoe meer andere mensen gaan doen, living the good life. Ook de sociale wenselijkheid er een beetje af. Al die tuthola hulpverleners die blijven 'helpen' en er niet doorheen prikken. Ik mag toch hopen dat alle medewerkers van mijn bedrijf hierin bedreven raken.