overdenkingen..

Ondanks dat ik me had voorgenomen niemand te vertellen over zaterdag ga je dat toch doen. Ik ben op bezoek bij twee van mijn allerbeste vrienden, j en D. Gisteren een hele reis gehad van friesland naar zuidlimburg. Met de trein weliswaar, maar het was het zo waard! Nu lig ik hier op de slaapbank van j waar heel wat herinneringen aan vastzitten van alle feestjes die we o.a hebben meegemaakt.
Maar wat ik eigenlijk wou zeggen is dat ik ze wel verteld heb van zaterdag. Het is misschien niet handig, en zegt wel wat over mijn gevoel hier in. Als dit namelijk zou stoppen, heb ik er iedereen van verteld en heb ik een hoop weer uit te leggen..
Wat zaterdag gebeurd is is inmiddels wel bij me geland, het voelt niet meer zo onwerkelijk allemaal. Wat wel met zich meebrengt dat ik haar nu alweer wil zien! Maar dit keer wacht ik op het initiiatief van haar, ik moet maar eens geduld hebben. Ook daar zitten weer andere kanten aan vast. Want wat wil ik zelf daar in? En pas ik me dan niet teveel aan haar aan, ben ik mezelf dan nog wel? Ik ben namelijk een initiatiefnemer op dat vlak..het zit niet in me af te wachten op het initiatief van een ander, ik ben daar net wat sneller in.en als ik dan ga afwachten en het initiatief blijft uit, bezorg ik mezelf teleurstellingen..
hm wat ik zelf merk in dit schrijven is dat ik mijn gedachtenproces letterlijk op papier zet. Dit is misschien voor diegene die dit lezen vaag en niet interessant genoeg om te lezen, maar voor mij is het wel datgene waar ik met deze verhalen naartoe wil, naar dat wat echt van mijzelf is!