Overleven

Waneer je je voelt als een vlinder,
die je niet ziet door de sneeuw om je heen.
Je leven op een kwestie van geluk lijkt,
ook al was lijkt maar voor één dag.
Je in gezelschap van het duister dat om je heen leeft,
maar dan wel onder een kraak heldere hemel.
Waar het licht van
de kristal heldere sterren, je maar niet berijken wil.
Je buiten zine wacht,
op het huilen van de wolven bij de volle maan.
En je wilt weg vluchten in je angst,
omdat je anders nergens heen kan.
Overleef ik het niet zonder te huilen in stilte,
waar ik mijn tranen de vrije loop moet laten gaan.
In deze brute en ruwe wereld die om me heen is.