PAALTJE!!!!!
Loop ik vanmiddag naar een vegadering, in druk gesprek met een collega, knal ik zo tegen een paaltje aan. Normaal zou ik helemaal in een deuk hebben gelegen, maar het feit dat het paaltje precies op de hoogte van mijn navel stopte, en ik dus met volle vaart met dikke buik er op in liep vond ik nu ik zwanger ben toch minder leuk. Stoer heb ik de hele vergadering gedaan alsof er niets aan de hand was, maar gelijk na de vergadering toch maar de midwife (verloskundige?)gebelt om te zeggen wat er gebeurt was. Ik vertelde gelijk dat de baby sinds dien geschopt had, dus dat het vast niks was maar....(ik voelde me zo stom- ten eerste omdat ik tegen een paaltje was aangelopen, ten tweede omdat ik me waarschijnlijk toch zorgen om niks maakte.)
De midwife zei dat het toch een goed idee zou zijn als ik het zou laten na kijken, dus hop, naar het ziekenhuis om de baby te checken. (Eerst John gebeld die ook gelijk kwam- hij was niet onder de indruk van mijn stommiteiten moet ik er bij zeggen- ik zei nog: je wist toen je met me trouwde dat ik klungelig was, dus sorry hoor, ,maar accepteer het maar- maar ja, hij maakt zich natuurlijk ook alleen maar zorgen on de welzijn van zijn kind- maar ik doe dit soort stommiteiten toch ook niet express!)
Maar goed, de baby is OK. Ik heb 30 minuten aan een apparaat gelegen waar ze de baby's hartslag en de baarmoeder meten. De hartslag was regelmatig en ging steeds een beetje omhoog wanneer hij/ zijn zich bewoog, wat erg schattig was (en dat is ook normaal, dus dat was goed) De baarmoeder was stabliel, dus ik was niet in vervroegde bevalling geraakt (maar dat dacht ik zowiezo niet) Het was eerlijk gezegd heerlijk om, in plaats van op kantoor te zitten, een half uur lang op een bed te liggen luisterend naar de hartslag van onze kleine. Ik vond het ook fjin dat de verloskundigen die ik zag (in totaal 4) me serieus namen, en niet het af wimpelden met een 'oh, dat is toch niks, mens waar maak je je druk om.'
En weet je, ik heb het idee dat John, toen hij de baby hoorde (de hartslag) toch moeite had zijn tranen in bedwang te houden. Ik weet niet of ik het nou goed zag, of dat dat echt zo was, in ieder geval keek hij erg nerveus. Ja, ik zelf had de baby al weer gevoelt, dus ik maakte me eerlijk gezegd niet zo druk, maar mischien dat John zich toch wel erge zorgen maakte. Toch wel schattig hoor, zo'n bezorgde man.
Nou, dat was weer een dag die toch ietwat anders verliep dan ik had verwacht. Ik ga nu lekker in bad- kijken naar het geschop van de kleine en lekker ontspannen.
Groetjes Imke
De midwife zei dat het toch een goed idee zou zijn als ik het zou laten na kijken, dus hop, naar het ziekenhuis om de baby te checken. (Eerst John gebeld die ook gelijk kwam- hij was niet onder de indruk van mijn stommiteiten moet ik er bij zeggen- ik zei nog: je wist toen je met me trouwde dat ik klungelig was, dus sorry hoor, ,maar accepteer het maar- maar ja, hij maakt zich natuurlijk ook alleen maar zorgen on de welzijn van zijn kind- maar ik doe dit soort stommiteiten toch ook niet express!)
Maar goed, de baby is OK. Ik heb 30 minuten aan een apparaat gelegen waar ze de baby's hartslag en de baarmoeder meten. De hartslag was regelmatig en ging steeds een beetje omhoog wanneer hij/ zijn zich bewoog, wat erg schattig was (en dat is ook normaal, dus dat was goed) De baarmoeder was stabliel, dus ik was niet in vervroegde bevalling geraakt (maar dat dacht ik zowiezo niet) Het was eerlijk gezegd heerlijk om, in plaats van op kantoor te zitten, een half uur lang op een bed te liggen luisterend naar de hartslag van onze kleine. Ik vond het ook fjin dat de verloskundigen die ik zag (in totaal 4) me serieus namen, en niet het af wimpelden met een 'oh, dat is toch niks, mens waar maak je je druk om.'
En weet je, ik heb het idee dat John, toen hij de baby hoorde (de hartslag) toch moeite had zijn tranen in bedwang te houden. Ik weet niet of ik het nou goed zag, of dat dat echt zo was, in ieder geval keek hij erg nerveus. Ja, ik zelf had de baby al weer gevoelt, dus ik maakte me eerlijk gezegd niet zo druk, maar mischien dat John zich toch wel erge zorgen maakte. Toch wel schattig hoor, zo'n bezorgde man.
Nou, dat was weer een dag die toch ietwat anders verliep dan ik had verwacht. Ik ga nu lekker in bad- kijken naar het geschop van de kleine en lekker ontspannen.
Groetjes Imke
10 aug 2006
- meld ongepast verhaal
-
*.Angel.*
donderdag 10 augustus 2006 19:26
Ik zou me ook doodschrikken hoor.
Hoe ver ben je nu al?
-
Dutch Bird
donderdag 10 augustus 2006 19:31
32 weken, nog 8 te gaan (nou ja- 7 weken en 5 dagen...
) -
Woman26
donderdag 10 augustus 2006 19:32
Pewwwwww, ik ben blij dat er niks aan de hand is hoor.... ik schrok best wel van je verhaaltje, normaliter zou ik er ook om lachen, maar in jouw toestand.... ieks! Wat fijn dat ze je hartstikke serieus namen zeg, dan weet je in ieder geval 100% zeker dat het allemaal nog goed zit!
Heel veel liefs,
Moi -
Elja
vrijdag 11 augustus 2006 23:58
Owh, slimmerd!
Je bezorgt je kind dus nu al hoofdpijn..
Meestal is dat pas na een jaar of twaalf dat ze daar over gaan klagen?
Fijn dat alles goed is!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 jul 2009 Volwassen worden ( 2 )
- O 18 jul 2009 spannend! ( 3 )
- O 24 apr 2009 ziekig weekje voor ons ( 5 )
- O 23 apr 2009 puzzels
- O 12 apr 2009 uit de luiers ( 1 )
- O 27 mrt 2009 Mijn autootje ( 1 )
- O 27 mrt 2009 weeeeer iets kapot
- O 22 mrt 2009 Bitter Sweet Mothersday ( 1 )
- O 21 mrt 2009 en dit maakt het bijna grappig.... ( 2 )
- O 21 mrt 2009 word er een beetje gek van! ( 3 )
- O 20 mrt 2009 Ode aan mijn broertje Elja ( 6 )
- O 14 mrt 2009 auto
- O 22 feb 2009 potje en stoplicht
- O 20 feb 2009 Fysio ( 1 )
- O 15 feb 2009 Ilse update ( 1 )