pak t niet zo plotseling af

jesus christ.... jesus fucking christ!

Waarom wordt t me niet gegund, waarom krijg ik nooit een eerlijke kans om mn relatie te redden?
Op t moment dat me verteld wordt dat het niet is zoals ze wil dan is t al te laat....

weet je, ik moet eerlijk zijn, ik snap dit keer t probleem niet, ik snap t niet maar t is niet eerlijk....
Ik wordt gestraft voor het gewoon-net-als-elk-mens-zijn...
Ze blijft maar hameren op dingen waar ze zich aan stoort maar dat elk mens doet, dat zijzelf zelfs ook doet.. en ik mag dat allemaal niet doen omdat ze zich eraan stoort....

Ze denkt bij t minste geringste al dat ik boos ben, als ik me omdraai en de afstandsbediening valt op de grond dan vraagt ze al: "is er wat?" als ik een kastdeurtje te hard dichtdoe dan vraagt ze al: " is er wat? "
Ze zegt o.a. dat ze heel bang is dat ik chagrijnig of boos ben, maar dat ben ik eignelijk niet zo vaak...

ik ben natuurlijk ook " aangetast" door dit huis, ik lig ook te stuiteren in mn bed als ze beneden in de kroeg de speakers openzetten, ik schrik ook wakker van de lallende en schreeuwende mensen buiten en ga zo maar door, we hadden t misschien beter niet kunnen doen, maar t was wel n kans... en vandeweek zei iemand nog tegen me dat als je echt met iemand samen wil wonen je zelfs n oude stoffige boomhut al genoeg vind... moet ik nu gestraft worden voor iets waar ik niks aan kan doen?

maar we gaan hier weg. we gingen verhuizen naar n leuker plekkie, daar zouden we tot rust komen en dan zou zij ook merken dat ik gelijk heb, dat hebben we nodig, we hebben een huis met rust nodig... en daar zouden we allebei van opknappen en dan zou t goedkomen...

Het lijkt wel of ze me niet snapt, al die dingen die ze verteld zijn in mijn ogen dingen waarvan als ze gewoon eerder dat gezegd had heel gemakkelijk op te lossen... maar elke keer als ik merkte dat ze ergens mee zat, dan zei ze dat dat door dr werk kwam en/of t hier in dit huis helemaal zat was....

dus logischerwijs ben ik dus hard op zoek naar andere huizen gegaan... elke dag, funda en marktplaats, elke keer via de woonruimteverdeling reageren... noem maar op... en dr werk had ze op gegeven moment zelf al opgelost....

Ik vind dat ik heel erg oneerlijk wordt behandeld, niet omdat ik t ben maar omdat ze me dit aandoet, ik heb dit niet verdiend, ik ben ook niet perfect maar ik weet zeker dat iedereen, en vooral zij, ziet hoe goed ik voor haar probeer te wezen, dat ik haar ook accepteer zoals ze is, dat hoort namelijk bij houden van iemand...

Wat doet ze nou, waarom doet ze dit nou? hoe kan ik nou haar overtuigen dat zij alles verkeerd ziet?

Ik wil in dr hoofd kruipen en een paar luikjes losmaken, die zitten vast of zo..

iedereen die ik t vertel gelooft me niet of snapt er geen bal van, iedereen zegt dat ze ons zo goed en leuk en lief samen vonden, dat we perfect bij mekaar passen.. niemand snapt er wat van..

Ze zeggen allemaal, doe maar rustig ze bedenkt zich nog wel... laat r maar effe met rust...
En mijn hele lichaam zegt, okee als ik dr met rust moet laten want dan bedenkt ze zich nog wel, dan doe ik dat.... maar dat hou ik niet vol, ik wil praten, bellen, smsen... weet ik veel wat allemaal...

Als je es wist hoe blij ik met haar ben, als je eens wist hoeveel ik van dr hou...
-Weet je, als je mn verhalen uit 2007 terugleest zal je zeggen, "Peetje, lees die verhalen es terug, toen zei je hetzelfde allemaal maar das toch ook goedgekomen...." Dan kan ik je niets anders dan gelijk geven, maar het verschil is dat ik met V een ander gevoel heb...

V is meer mijn type, qua doen en laten en hoe ze eruit ziet, Daardoor had ik t idee dat de vorige keer dat ik in dit schuitje zat niet voor niks geweest was, dat ik daardoor juist ook anders in deze relatie ben gaan staan, en meer mijn best ben gaan doen omdat ik niet wil dat t door mijn schuld overgaat.... omdat ik gewoon niet wil dat V bij me weggaat.. Zij is mijn steun en toeverlaat, zij is degene die me altijd troost als ik verdriet heb of ergens mee zit, en nu doet zij me al dit verdriet aan... en toch wil ik steun en troost bij haar zoeken, hoe ironisch is dat?

hoe kan ik nou haar overtuigen om me mijn eerlijke kans te geven?......

Ze zegt, "de aard van t beestje verander je niet" maar daarbij zegt ze: " je hebt alles juist goed gedaan"
dus mijn aard is alles goed doen, en dat bevalt r niet meer.... wil ze iemand die dr slaat en belazerd en niets gunt of zo?
Mijn aard is om op elke mogelijke manier haar gelukkig en blij te maken.. niet overdreven slijmerig en zo maar ik doe wel alles wat in mn macht en bereik ligt voor haar... ik wil dat ze merkt wat ik allemaal voor haar over heb.. ik wil dr gelukkig maken, en dacht dat dat heel erg aan t lukken was..

En nu ben ik op... weet je iedereen wordt wel es gedumpt, en iedereen komt dan ff in de put... maar dit is voor mij al de zoveelste keer, elke keer probeer ik t weer, en elke keer krijg ik weer dit verdriet over me heen... en iedereen, ook sommigen van hier, weet wat er nu met me gaat gebeuren, ik ga zo zwaar in de put dat wil je niet weten, dat gebeurde de eerste keer ook, de tweede keer heel erg, zo erg dat ik inde categorie depressief terecht kwam en de vorige keer ook, en nu weer.... maar elke keer zei ik, dat wil ik voorkomen, ik wil me pertinent niet zo kut gaan voelen, en toch gebeurde het, dus nu heb ik de wil niet eens om t tegen te willen houden, ik weet toch al dat t me niet lukt... dus t komt er gewoon aan, en ik ben er als de dood voor, dat is t ergste gevoel dat je kan hebben, en ik ga t weer krijgen, ik voel m al borrelen........ KUTZOOI

Gun me gewoon ook mijn geluk, en pak t niet zo plotseling af... neem mij ook gewoon zoals ik ben, iedereen heeft zn negatieve dingen, jij ook... die pik ik toch ook van jou? trek je mond open als er iets niet bevalt, als je t niet doet kan ik er geen rekening mee houden of veranderen.. dat is niet eerlijk tegenover mij.. laat me schrikken door te zeggen dat je t echt spuugzat bent dat ik vergeet de was op te hangen... ga t dan niet zelf doen maar wordt effe pissig op me, dan weet ik dat voor de volgende keer...

behandel me niet zo, behandel me als hoe ik verdien behandeld te worden. is t zo moeilijk om even te zeggen, "Peet, je zou de was ophangen man, t zit nog in de wasmachine" ?
Weet je, al die andere dingen die ik wel goed doe?, waarom zijn die niet goed genoeg, je zegt zelf dat ik lief voor je ben, dat je van me houdt, dat ik goed voor dr ben, dat ik WEL heel goed meehelp met huishouden, dat ik dingen voor mezlef laat gaan om jou je dingen te geven of laten doen...

het lijkt wel of ik schreeuw maar er komt geen geluid uit, alles wat ik doe is voor niks geweest... en alles wat ik nu zeg of doe helpt niet..
Wat is t erg als iemand waar je zo van houdt je dit aandoet, degene waar je je altijd zo veilig gevoeld hebt, geeft je nu t meest onveilige gevoel ooit... wat is dit moeilijk zeg, dit is echt heeeeel moeilijk.
en ik denk dat dit zelfs te moeilijk gaat worden voor mij... ik ga t niet redden denk ik...

Weet je en doordat ik dat zeg, ik ga t niet redden denk ik, denken mensen misschien dat ik zielig zit te doen of aandacht zoek, en natuurlijk wil ik nu zielig zijn en zoveel mogelijk aandacht, maar daar zeg ik t niet voor, ik zeg t omdat ik t zo voel... ik wil t niet meer meemaken... al maken andere mensen t misschien wel 10 keer mee en doen ze t elke keer wel, ikke niet, ik ben t nu al zat...

de ene dag zijn we de gelukkigste mensen op aarde, nog geen 22 uur later pakt ze t allemaal af en wordt ik heel erg ongelukkig... door haar, door degene die juist mijn geluk betekend...

Er gaat zoveel door mijn hoofd, angst, boos, oneerlijk, paniek, vraagtekens, toekomst, missen...

ik wil even goed janken, ik wil die brok die er al 2 dagen zit eruit janken, misschien lucht t op... misschien wel niet..

ze laat me gewoon achter, vastgebonden zonder antwoorden waar ik mee kan leven... alles wat ze zegt ziet ze in mijn ogen verkeerd, heb ik zelf nooit zo beleefd... en heeft ze nooit gezegd..
Terwijl ik altijd tegen iedereen zeg, als iets je niet bevalt, kan je t diegene beter vertellen anders blijft t zo.... en hoeveel gelijk heb ik daarin,.. t is niet altijd makkelijk maar t is wel de enige oplossing....

als iemand uit zn mond stinkt en je wordt er misselijk van, kan je t beter zeggen, dan komen de smintjes en prodent pas, tot die tijd niet... dan stoot je diegene misschien wel effe voor zn kop maar dat moet dan maar..

Oooooooooooh meisje, waarom doe je dit, neem ook eens de dingen die ik je de laatste 2 dagen heb verteld in je op, je maakt mij niet wijs dat je je niet af en toe achter je oren krabt van, "ja das eigenlijk ook wel zo" en t is nog niet te laat, we kunnen nog! je houdt van me en ik van jou, je hebt je problemen nu verteld, en ik de mijne, we kunnen daar nu dus aan werken.. en zometeen in ons andere huisje komt alles echt he-le-maal tiptop in orde. maar geef nu nog niet op... geef mij nu nog niet op... je kunt mij niet zo behandelen, dat past niet eens bij jou, maar ik heb t ook zeker niet verdiend...[/I