papa
Papa,
Je zou eens moeten weten hoe erg het is. Je weet het niet, want jij weet nooit iets. Niets over mij, over mama, over niemand. Elke nacht huil ik mijzelf in slaap. Dan huil ik om de pijn die jij mij en mama hebt aangedaan. Dan huil ik om dat litteken.
Elke dag voel ik de pijn nog, maar dat begrijp jij niet. Iedereen begrijpt me, behalve jij. De hele wereld kan tegen mij zeggen dat ik gelijk heb, en dat ze het begrijpen. Maar dat doet me niets. Ik wil dat jij het begrijpt. Dat je eindelijk eens naar me luistert. Dat je spijt hebt van je daden. Maar je luistert niet. Je ziet het niet. Je zal het nooit zien.
Papa, ik heb de hoop al opgegeven. Het komt niet meer goed. Maar dat zie jij niet. Jij ziet nooit iets.
Ik heb pijn papa, en dat komt door jou. Maarja, hoe maak ik je dat duidelijk?
lobi, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende